Ας δούμε όμως μερικά πράγματα, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία.
Αν διαβάσετε την αφήγηση θα διαπιστώσετε ότι ο αφηγητής έχει αρκετά κενά στη διατύπωση του λόγου του, υπάρχουν δε κραυγές εντυπωσιασμού του τύπου
«ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑΜΤΑ»
«ΔΕΜΕΝΟ ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ΚΑΙ ΣΚΑΛΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥ....»
«ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΕΠΕ ΤΑ ΠΑΡΑΤΙΣΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ»
«ΠΕΔΙΑ ΜΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΟΝΤΕΒΩ ΝΑ ΔΑΚΡΙΣΩ ΚΑΙ ΤΡΕΜΩ ΠΟΥ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ» κλπ ωραία.
Δηλώνει δε περί της χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών σαν κάτι το δεδομένο (έλα μωρέ χασισάκι παίρναμε), όμως εικάζει ότι μπορεί να φταίει και αυτό, ή οι metallica που ενέδωσε στην αναζήτηση δια μέσου της μαγείας, μπορεί ακόμα να φταίει και ο κινηματογράφος που το γυρίσαμε στη μαγεία και στην παράνοια.
Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα, μια εικόνα σαφέστατη, όχι για τον εσωτεριστή, τον ψαγμένο, τον μύστη, αλλά για τον απλό άνθρωπο. Η εικόνα αυτή είναι η εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει ιδέα του τι είναι ο εσωτερισμός και που προσπαθώντας να παίξει με διάφορα πραγματάκια που του είναι γνωστά, συνθέτει ένα λόγο εντυπωσιασμού, ένα λόγο που θα οδηγήσει τους συνομιλητές του να αναφωνήσουν «Τι είπε τώρα !!! Πω πω !!!»
Ειλικρινά αν μπώ στη διαδικασία της απαντήσεως σε όσα παρατίθενται στο κείμενο θα αρχίσω το γνωστό χιουμοριστικό μου τρόπο και ίσως να παρεξηγηθώ. Οπότε σιωπώ !
… θέλοντας να καταδείξω την πλάνη που μπορεί να αναπτύξει μια τέτοια παράθεση κειμένων.
Το έχουμε πει πολλές φορές, τα όρια του εσωτερισμού είναι ολίγον τι εύκαμπτα, μπορείς να τα τραβήξεις και λίγο παραπάνω και λίγο πιο έξω. Όμως δεν πρέπει να συγχέουμε την παραίσθηση με το είναι.
Πολλοί προσπαθούν να βγουν από την ύλη τους για να εισέλθουν στον κόσμο της ψυχής, αυτό είναι γι’ αυτούς το ταξίδι ! Αυτός είναι ο σκοπός της μαθητείας, λες και αν καταφέρεις να μπεις εκεί θα τα έχεις μάθει όλα !
Ναι, απαντάνε οι οπαδοί τέτοιων θεωριών, εκεί είναι όλη η γνώση, εκεί είπε ο τάδε Γκουρού ότι έφτασε και είδε και άκουσε και ένιωσε και εκεί θα πρέπει να πάω κι εγώ.
Και τι είναι μωρέ το ταξίδι Υλικός κόσμος – Ψυχικός κόσμος ; Κολιάτσου Σύνταγμα ;
Η ευκολία με την οποία μιλάνε ορισμένοι (όπως και η βεβαιότητα) για τον μεταφυσικό κόσμο είναι απείρου κάλους. Παίρνει ο άλλος λοιπόν ένα ενθεογεννές και σου αρχίζει τα «είδα το τάδε και το δείνα και το έτσι και το αλλιώς» και του λες «μάστουρη ; (κάτι μεταξύ του μάστορα και του μαστούρη) αυτά που είδες είναι της φαντασίας σου της πλανεύτρας και προϊόν της χρήσης».
ΜΠΑ ! Όχι σου λέει, οι Σούφι και οι έτσι και οι αλλιώς και η Πυθία, με τέτοια προχώρησαν και μπήκαν στον κόσμο των ψυχών !
Ε άντε λοιπόν εσύ να εξηγήσεις τα όσα ο άλλος αρνείται να καταλάβει.
Το έχω πει και το έχω ξαναπεί, όποιος θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τον εσωτερισμό θα πρέπει να επικεντρωθεί ΠΡΩΤΑ στο ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.
Αν αγαπητοί φίλοι για όλα φταίνε οι άλλοι, ενώ εμείς ποτέ σε τίποτα, αν οι άλλοι μας μιλάνε λάθος, ενώ εμείς παραβλέπουμε την τραχύτητα του δικού μας λόγου, αν όλα είναι συνομωσία, αν δεν μας καταλαβαίνουν και αν τελικά μόνο εμείς έχουμε δίκιο, τότε κάτι δεν πάει σωστά.
Ο Ψυχικός άνθρωπος είναι ήρεμος, χαμογελάει και ψάχνει τον εαυτό του, ο Ψυχωτικός φωνάζει, έχει ένταση, αεικινησία, βλέπει δράκους, δαίμονες και θύελλες, ψάχνοντας μόνο την χίμαιρα που εκείνος έφτιαξε.
Καμία υψηλή οντότητα (εφ’ όσον θέλουμε να συγκρίνουμε την ατραπό μας με αυτή των ΠΛΗΡΩΣ αφυπνισμένων – μη χ**ω) δεν έπαιρνε ναρκωτικές ουσίες, δεν φωνασκούσε και δεν έβλεπε παντού συνομωσίες. Αντίθετα όλοι ήταν και είναι, άνθρωποι πράοι και δεκτικοί.
Ας μας πει κάτι αυτό για να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε και κανά πραγματάκι.
Καλημέρα σε όλους