Αγαπητοί φίλοι, το παρόν θέμα αισιοδοξεί να περισυλλέξει στοιχεία περί του σύγχρονου Πυθαγορισμού, ο οποίος τυγχάνει προσωπικού ενδιαφέροντος. Ποιά από τα σύγχρονα τάγματα ή ομάδες έχουν επηρεαστεί από τη συγκεκριμένη (και τις συγγενείς της και ιστορικά εκατέρωθεν, ορφική και πλατωνική) ελληνική μυσταγωγική παράδοση και σε ποιό βαθμό; Κάνω την αρχή παρουσιάζοντας τη βασική, προσωπική, εξωτερική συγκομιδή:
Ροδοσταυρικά τάγματα, όπως το AMORC και το Ordo Rosae Aureae. Το πρώτο επικαλείται (και) τα ελληνικά μυστήρια, έχει αφιερώσει τον 5ο βαθμό μύησης στη μελέτη των ριζών της ροδοσταυρικής, όπως αποκαλεί την ελληνική, φιλοσοφίας και παρουσιάζει τον Πυθαγόρα και το Θαλή ως αρχαία μέλη – πατρομύστες του. Το δεύτερο, πριν τη μετονομασία του, έφερε το όνομα «Ordo Initiatorum Librorum Pythagorae» και θεωρείται ότι είναι από τα ενεργότερα τάγματα στον Πυθαγορισμό σήμερα.
Τόσο στο ιδρυτικό σύνταγμα της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, όσο και στην Τεκτονικήν Απολογίαν του 1738 στη Σκωτία χαρακτηρίζονται ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας ως οι θεμελιωτές της Ελευθεροτεκτονικής και καθορίζεται η συνέχεια του κλασικού ιδεώδους και της ελληνικής σοφίας μέσα σε αυτήν αντίστοιχα. Επίσης, στο βιβλίο του Π. Γράβιγγερ, «Ο Πυθαγόρας και η μυστική διδασκαλία του Πυθαγορισμού», αναφέρεται ότι ο 12ος βαθμός του Τεκτονικού Σκωτικού Τύπου αποτελείται από μέρος της διδασκαλίας ενός γαλλικού πυθαγόρειου κύκλου, τών Νεγκοσιάτ ή Academie des Sublimes Maitres de l’ Anneau Lumineux.
Μεταξύ άλλων, αξιοπερίεργο είναι και το τάγμα των Fratelli Oscuri. Κατά το ίδιο βιβλίο, «εις το αγγλικόν τεκτον. Περιοδικόν ARS Quatuor Coronatorum, αριθ. 28 του 1915, σ 168-188, ανευρίσκεται μία εξόχου ενδιαφέροντος μελέτη περί της δράσεως των Fratelli Oscuri εν Αγγλία και της διαδόσεως των διαφόρων πυθαγορικών τύπων εις την ηπειρωτικήν Ευρώπην. Είναι άξιο προσοχής οι τύποι ούτοι, ουδεμίαν συνάφειαν παρουσιάζουν προς την τεκτονικήν Παράδοσιν. Ούτε τα τυπικά των, ούτε τα σύμβολά των σχετίζονται με την ιουδαιοχριστιανικήν Παράδοσιν.»
Πυθαγορισμός
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
Ωραίοι οι Fratelli Oscuri. Kάτι σαν Artisti Italiani. Να δεις που θα ήταν ιταλοί μετανάστες στο Ηνωμένον Βασίλειον.
Να δεις επίσης χαρά που θα έκαναν ο Πυθαγόρας και ο Θαλής αν μάθαιναν ότι ήταν πατρομύστες.
Τι τις θέλεις τις απομιμήσεις, φίλτατε, όταν υπάρχει το πρωτότυπο; Λίγο δύσκολο να αναμασήσει κανείς αυτά που έγραψε ο Πυθαγόρας, και προσωπικά έχω βαρεθεί όλους αυτούς τους έξυπνους που καταπατούν πνευματικά δικαιώματα για να γυαλίσουν λίγο (αμ δε!) τη δική τους σκουριά.
Να δεις επίσης χαρά που θα έκαναν ο Πυθαγόρας και ο Θαλής αν μάθαιναν ότι ήταν πατρομύστες.
Τι τις θέλεις τις απομιμήσεις, φίλτατε, όταν υπάρχει το πρωτότυπο; Λίγο δύσκολο να αναμασήσει κανείς αυτά που έγραψε ο Πυθαγόρας, και προσωπικά έχω βαρεθεί όλους αυτούς τους έξυπνους που καταπατούν πνευματικά δικαιώματα για να γυαλίσουν λίγο (αμ δε!) τη δική τους σκουριά.
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Την καλημέρα μου σε όλους και ιδιαιτέρος στον δημιουργό του θέματος, Ευθύμη 
Φίλε μας Ευθύμη, με αφορμή την εισαγωγή σου σχετικά με τον Σύγχρονο Πυθαγορισμό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις, θα προσθέσω την Ελληνική Σχολή, ημεδαπή και ουχί αλλοδαπή (ο νοών νοήτω
) που όχι απλά ασχολείται με τον Πυθαγόρα και τις Ύψιστες (κατ' εμέ πάντα) διδασκαλίες που εδίδαξε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ανθρωπότητα, αλλά που προάγει ΔΙΑ βίου τον Πυθαγόρειο τρόπο ζωής στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ...
Αυτή η σχολή είναι το γνωστό (σε ορισμένους
) Ομακοείον της Αθήνας, μια σχολή που πριν από 30 χρόνια περίπου, το 1976, ο τελευταίος διδάσκαλος ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ, ο Νικόλαος Μαργιωρής (15 Δεκεμβρίου 1913 έως 6 Μαΐου 1993), ίδρυσε την εν λόγο Σχολή Εσωτερισμού, την ΠΡΩΤΗ για τα Ελληνικά δεδομένα...
Ως γνωστόν, το Ομακοείον σημαίνει "...ΟΜΟΥ-ΑΚΟΥΜΕ τον Δάσκαλο και προέρχεται από το ΟΜΑΚΟΕΙΟ του Πυθαγόρα που ίδρυσε στον Κρότωνα της Μεγ. Ελλάδας το 6o αι. π.Χ.
Ο Νικόλαος Μαργιωρής λοιπόν, ΠΙΣΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ και της σχολής που είχε Εκείνος ιδρύσει, το 1976 συνέχισε κατά κάποιον τρόπο για του Έλληνες Αναζητητές, το έργο, τις διδασκαλίες και τις πρακτικές ασκήσεις του Πυθαγόρου.
Ο ίδιος αναφέρει για το Ομακοείον...
Ομακοείο ή Ομακόϊο: Η Εσωτερική έννοια της ασυνήθιστης αυτής φωνητικής απόδοσης, συλλαμβάνεται όταν βρισκόμαστε σ υ γ κ ε ν τ ρ ω μ έ ν ο ι κατάβαθα στον εαυτό μας στην ίδια την ψυχή μας, οπότε κοινωνούμε με τις αιώνια παρεχόμενες αποκαλύψεις σε γνώσεις και σοφίες, άγνωστες στην φυσική ζωή μας (στους περιορισμούς της συγκριτικής λογικής).
Ομού ακούμε την Εσωτερική Αλήθεια μέσα στο Ο μ α κ ο ε ί ο - τον Αγιο Ναό της πνευματοψυχής μας.
ΟΜ - ΑΚΟΥΕΙΝ θα πει ομού ακούμε και πως η αίσθηση της ακοής, ανταποκρίνεται σε κραδασμούς - ερεθισμούς μιας Εσωτερικής Πηγής - Αλήθειας, που μας διδάσκει αδιάκοπα τα αίτια, αυτά που δίνουν την μορφή σε μέτρο και σε σχήμα, στην τρισδιάστατη κατάσταση.
Αφού το ΟΜ, ο όμοιος ή το ομοίωμα που όλοι μας του μοιάζουμε (Ο μ ο ι ά ζ ο υ μ ε) και που αποτελούμε συνειδητά ή ασυνείδητα τα επί μέρους του ΟΛΟΥ - ΕΝΑ, βρίσκεται μέσα σε σένα και σε μένα, σα μάθουμε να ταυτιζόμαστε μαζί του, θα πετύχουμε να γίνουμε οι ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥ (ΟΙ ΟΜ - ΥΙΟΙ ΤΟΥ), να εισχωρήσουμε δηλαδή σε μια ομοιοπαλμοδόνησή Του, οπότε θα συλλάβουμε μέρος από την αλήθεια, του άπειρου και του πεπερασμένου.
Αυτά πρός το παρόν καλοί μου φίλου και να θυμάστε ότι ο Πυθαγόρας και ο Πυθαγορισμός ΗΤΑΝ από την μάνα Ελλάδα προερχόμενα
Με σεβασμό στο έργο του Νικολάου Μαργιωρή,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Φίλε μας Ευθύμη, με αφορμή την εισαγωγή σου σχετικά με τον Σύγχρονο Πυθαγορισμό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις, θα προσθέσω την Ελληνική Σχολή, ημεδαπή και ουχί αλλοδαπή (ο νοών νοήτω
) που όχι απλά ασχολείται με τον Πυθαγόρα και τις Ύψιστες (κατ' εμέ πάντα) διδασκαλίες που εδίδαξε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ανθρωπότητα, αλλά που προάγει ΔΙΑ βίου τον Πυθαγόρειο τρόπο ζωής στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ...
Αυτή η σχολή είναι το γνωστό (σε ορισμένους
) Ομακοείον της Αθήνας, μια σχολή που πριν από 30 χρόνια περίπου, το 1976, ο τελευταίος διδάσκαλος ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ, ο Νικόλαος Μαργιωρής (15 Δεκεμβρίου 1913 έως 6 Μαΐου 1993), ίδρυσε την εν λόγο Σχολή Εσωτερισμού, την ΠΡΩΤΗ για τα Ελληνικά δεδομένα...
Ως γνωστόν, το Ομακοείον σημαίνει "...ΟΜΟΥ-ΑΚΟΥΜΕ τον Δάσκαλο και προέρχεται από το ΟΜΑΚΟΕΙΟ του Πυθαγόρα που ίδρυσε στον Κρότωνα της Μεγ. Ελλάδας το 6o αι. π.Χ.
Ο Νικόλαος Μαργιωρής λοιπόν, ΠΙΣΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ και της σχολής που είχε Εκείνος ιδρύσει, το 1976 συνέχισε κατά κάποιον τρόπο για του Έλληνες Αναζητητές, το έργο, τις διδασκαλίες και τις πρακτικές ασκήσεις του Πυθαγόρου.
Ο ίδιος αναφέρει για το Ομακοείον...
Ομακοείο ή Ομακόϊο: Η Εσωτερική έννοια της ασυνήθιστης αυτής φωνητικής απόδοσης, συλλαμβάνεται όταν βρισκόμαστε σ υ γ κ ε ν τ ρ ω μ έ ν ο ι κατάβαθα στον εαυτό μας στην ίδια την ψυχή μας, οπότε κοινωνούμε με τις αιώνια παρεχόμενες αποκαλύψεις σε γνώσεις και σοφίες, άγνωστες στην φυσική ζωή μας (στους περιορισμούς της συγκριτικής λογικής).
Ομού ακούμε την Εσωτερική Αλήθεια μέσα στο Ο μ α κ ο ε ί ο - τον Αγιο Ναό της πνευματοψυχής μας.
ΟΜ - ΑΚΟΥΕΙΝ θα πει ομού ακούμε και πως η αίσθηση της ακοής, ανταποκρίνεται σε κραδασμούς - ερεθισμούς μιας Εσωτερικής Πηγής - Αλήθειας, που μας διδάσκει αδιάκοπα τα αίτια, αυτά που δίνουν την μορφή σε μέτρο και σε σχήμα, στην τρισδιάστατη κατάσταση.
Αφού το ΟΜ, ο όμοιος ή το ομοίωμα που όλοι μας του μοιάζουμε (Ο μ ο ι ά ζ ο υ μ ε) και που αποτελούμε συνειδητά ή ασυνείδητα τα επί μέρους του ΟΛΟΥ - ΕΝΑ, βρίσκεται μέσα σε σένα και σε μένα, σα μάθουμε να ταυτιζόμαστε μαζί του, θα πετύχουμε να γίνουμε οι ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥ (ΟΙ ΟΜ - ΥΙΟΙ ΤΟΥ), να εισχωρήσουμε δηλαδή σε μια ομοιοπαλμοδόνησή Του, οπότε θα συλλάβουμε μέρος από την αλήθεια, του άπειρου και του πεπερασμένου.
Αυτά πρός το παρόν καλοί μου φίλου και να θυμάστε ότι ο Πυθαγόρας και ο Πυθαγορισμός ΗΤΑΝ από την μάνα Ελλάδα προερχόμενα
Με σεβασμό στο έργο του Νικολάου Μαργιωρή,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Και επιδή ΙΣΩΣ κάποιοι να ΜΗΝ γνωρίζουν το ποιός ήταν ο διδάσκαλος Μαργιωρής, σας παραθέτω ένα σύντομο βιογραφικό του, γραμμένο από την Σμάρω Κοσμαόγλου, στην οποία εναπόθεσε ΕΝ ΖΩΗ ακόμα ο διδάσκαλος Μαργιωρής, την φροντίδα και την συνέχιση του έργου του μαζί με την καλή λειτουργία της Εσωτερικής Σχολής του.
Γεννήθηκε στη Σάμο στις 15 Δεκεμβρίου 1913 και έζησε μέχρι το 1958 στην Αίγυπτο. Στη συνέχεια ήρθε μόνιμα στην Αθήνα μέχρι το 1993, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Μαΐου 1993.
Από μικρός είχε έντονες μεταφυσικές ανησυχίες τις οποίες και εκδήλωσε στο οικογενειακό του περιβάλλον πολύ γρήγορα.
Πρώτος του Δάσκαλος στην Εσωτερική Φιλοσοφία υπήρξε ο παππούς του Μανώλης Αγγελινάρας, εξέχουσα φυσιογνωμία της Σάμου και παράλληλα η γιαγιά του η Γραμματική βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα που τον γαλούχησε και τον κατηύθυνε στη χριστιανική του πίστη.
Ο νεαρός τότε Νικόλαος ανήσυχος πολύ ζητούσε περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν και μελετούσε με μανία στην πλούσια οικογενειακή βιβλιοθήκη ελπίζοντας να λύσει τα μυστήρια της Δημιουργίας που τον βασάνιζαν.
Συχνά απομονωνόταν στους κήπους του σπιτιού του ή σε ερημικές περιοχές για περισυλλογή.
Έφηβος ακόμα στην έρημο της Αιγύπτου άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή της "Μάνας" του όπως την αποκαλούσε στον μετέπειτα βίο του, την φωνή της μεγάλης Δασκάλας, της Έλενας Π. Μπλαβάτσκυ, η οποία του απεκάλυπτε με λόγο και με σχήματα που χάραζε μέσα στην άμμο τα μυστήρια της Δημιουργίας λύνοντας τις απορίες του.
Επόμενος Δάσκαλός του υπήρξε ο μέγας Αιγυπτιώτης μουσουργός και συνθέτης ο Κρίνο Αντρέ Σαλβατόρε Ντε Κάστρο, εγγονός του Λιστ. Αυτός τον εμύησε σ' όλη τη δυτική Εσωτερική Φιλοσοφία, αλλά και τον εμύησε στα μυστικά της Αρχαιολογίας την οποία σπούδασε και εξάσκησε μαζί του ο νεαρός Νικόλαος.
Η μυστικιστική του όμως φύση ακόμα δεν είχε βρει την ταυτότητά της. Η εσωτερική πίεση ήταν μεγάλη.
Έτσι κάποιο πρωινό ο έφηβος Νικόλαος έφυγε κρυφά για την μακρινή Ινδία μ' ένα πλοίο εμπορικό με το οποίο η οικογένειά του είχε συνεργασία. Τον περίμενε εκεί ο ηλικιωμένος Δάσκαλος με το όνομα Μπάμπα.
Μαθήτευσε σ' ένα Ινδικό Άσραμ και εκπαιδεύτηκε στην πειθαρχία της Γιόγκα και στα μυστήρια της Ανατολικής Φιλοσοφίας.
Περίπου είκοσι χρονών νεαρός άνδρας πια γύρισε στην πατρίδα του Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια.
Όταν τον συνάντησε ο Δάσκαλός του Κρίνο Αντρέ Ντε Κάστρο είδε στο πρόσωπό του τον συνειδητοποιημένο πλέον Εσωτεριστή, τον νεαρό Δάσκαλο.
Τώρα πια γνώριζε.
Η Ανατολή και η Δύση πια είχαν ενωθεί μέσα του. Δεν υπήρχαν κενά, δεν υπήρχαν αμφιβολίες. Υπήρχε πλέον η προσωπική βίωση και επαλήθευση. Η ζωή τον περίμενε και μαζί της ένας τεράστιος αγώνας. Αγώνας εσωτερικός αλλά και εξωτερικός.
Πολύ νωρίς άρχισε να διδάσκει τον περίγυρό του και να εντυπωσιάζει με τις γνώσεις τους την Αλεξανδρινή αριστοκρατία που ασχολούνταν με τα φιλοσοφικά πνευματικά θέματα.
Όμως, οι μέρες των παχέων αγελάδων τελείωναν, ήρθε ο πόλεμος. Ο Δάσκαλος Νικόλαος κατατάχθηκε από τους πρώτους εθελοντές για να προασπιστεί την αγαπημένη του πατρίδα την Ελλάδα. Παρασημοφορήθηκε δύο φορές με τα σταυρό του Αγίου Μάρκου.
Φόρεσε για πολλά χρόνια το χακί. Βγήκε από τον πόλεμο με σοβαρά τραύματα στο σώμα και ιδιαίτερα στο κεφάλι. Για δυο χρόνια δεν μιλούσε, είχε κοπεί ένα τμήμα της γλώσσας από σφαίρα που είχε διαπεράσει το κεφάλι από τη βάση της μύτης μέχρι πίσω τη βάση του κρανίου. Υπέφερε από ακατάσχετες αιμορραγίες και ο αγώνας για να επανεύρει την ικανότητα της ομιλίας ήταν μεγάλος.
Τότε ήρθε στη ζωή του σαν άγγελος από Θεού η αγαπημένη του μέλουσα σύζυγος η Λαΐς (Λαΐτσα) Παπανδρέου. Μαζί της έκανε δύο παιδιά πρώτα το γιο του Ανδρέα και μετά την κόρη του Κάλλια (Καλλιόπη). Τα χρόνια κυλούσαν ήρεμα και πλησίαζε η ώρα του αποχωρισμού από την δεύτερη πατρίδα την Αίγυπτο.
Ήρθε η επανάσταση του Νάσερ και αποφάσισε να φύγει με την οικογένειά του για την Αθήνα. Όλοι του έλεγαν να πάει στην Αυστραλία. Εκείνος όμως προτίμησε την αγαπημένη του Ελλάδα.
Με τα ελάχιστα υπάρχοντά τους, αυτά που τους επέτρεψαν να πάρουν η οικογένεια Μαργιωρή ήρθε και εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι Αττικής.
Η εποχή της ευμάρειας και της αριστοκρατικής μεγαλόπρεπης Αλεξάνδρειας είχε για πάντα τελειώσει. Ένας αδυσώπητος αγώνας επιβίωσης άρχιζε. Δούλευε σαν αρχιλογιστής σε μια μεγάλη εταιρεία όλη την ημέρα και τα βράδια δίδασκε σε ομάδες ανθρώπων με πνευματικές ανησυχίες στην Αθήνα.
Παρόλα τα μεγάλα βιοποριστικά προβλήματά του, κλήθηκε να αντιμετωπίσει και τις υποχρεώσεις του απέναντι στην οικογένειά του και στους γονείς του που είχε υπό την προστασία του, δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα να διδάσκει και να κάνει έρευνες πάνω στα θέματα της Μεταφυσικής Επιστήμης που τον απασχολούσαν.
Το 1972 ίδρυσε το Σωματείο "Οι Ευσεβείς Προσκυνητές του Ακτίστου Φωτός, Άγιος Πατάπιος". Το 1976 ίδρυσε το "Ομακοείο Αθηνών" Σχολή Μεταφυσικής Φιλοσοφίας ή αλλιώς Εσωτερισμού. Παράλληλα από το 1970 άρχισε τη συγγραφή και έκδοση των βιβλίων του μέχρι την 6-5-1993 τελευταία ημέρα της ζωής του που άφησε την πένα καθώς συνέγραφε το τελευταίο βιβλίο του, το οποίο και παρέμεινε ημιτελές.
Συνολικά συνέγραψε 33 τίτλους βιβλίων και 33 τίτλους μελετών, όπως επίσης και επτά κλάδους της Μεταφυσικής Επιστήμης σε έντυπα μαθήματα με το γενικό τίτλο "Εσωτερικό Κλειδί". Κάθε κλειδί αποτελείται ανάλογα από τριάντα έως τριάντα τρία μαθήματα.
Επίσης εξέδωσε 48 τεύχη του περιοδικού του "Ομακοείο" με ποικίλη ύλη πάντα Μεταφυσικού περιεχομένου.
Στη Σχολή του Ομακοείου δίδαξε ασταμάτητα όλους τους κλάδους της Μεταφυσικής. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να επανεύρει τον χαμένο έσω Εαυτό. Διακήρυξε ότι μόνο επανευρίσκοντας ο άνθρωπος τον αιώνιο Εαυτό του ή την Εσωτερική Αλήθεια θα ξαναβρεί τον χαμένο Παράδεισο, δηλαδή την ισορροπία του, την Γαλήνη του και την αληθινή του πίστη στο Θεό.
Έλεγε πως μόνο η γνώση της Αλήθειας μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από τη δυστυχία του, από τις δοκιμασίες του και τη φοβερή του προσκόλληση στην ύλη.
Υπήρξε Δάσκαλος της Αγάπης και αγωνίστηκε να στερεώσει στη συνείδηση των μαθητών του την έννοια της Αληθινής ανιδιοτελούς Αγάπης. Της Αγάπης που απελευθερώνει και διαλύει τα πέπλα της ύλης και όχι της χαμηλής ανθρώπινης εγωιστικής αγάπης που ζητεί την ικανοποίηση του εαυτού. Ο ίδιος με τον τρόπο της ζωής του παραδειγμάτιζε τους μαθητές του σ' όλους τους τομείς της ζωής.
Εργαζόταν νυχθημερόν σαν μέλισσα. Όλη μέρα δίδασκε, συμβούλευε, θεράπευε και την νύχτα συνέγραφε και προσευχόταν ή διαλογιζόταν για το γενικό καλό, για την ειρήνη και την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Η πληρότητα των γνώσεών του πάνω σε όλες τις πτυχές της Μεταφυσικής Φιλοσοφίας και η εσωτερική φλόγα με την οποία μετέδιδε τις γνώσεις του και η λαμπερή ακτινοβολία του συντάραζε και μετάλλαζε τις ψυχές που τον πλησίαζαν.
Η Αγάπη του για τους μαθητές του υπήρξε πολύ μεγάλη, όπως και η δικαιοσύνη που τον χαρακτήριζε απέναντι στις συμπεριφορές και τα λάθη τους.
Τον διέκρινε μια Θεία Σοφία στην κρίση του. Πάντοτε χρησιμοποιούσε για διδασκαλία και νουθεσία - παραδειγματισμό τον λόγο της Αλήθειας. Ήταν πάνω απ' όλα δίκαιος και αληθινός απέναντι σ' όλους αδιακρίτως.
Σύνθημά του ήταν ότι ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται και να δημιουργεί συνέχεια με γνώμονα το γενικό καλό και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.
Ο άνθρωπος πρέπει να μπαίνει μέσα στη ζωή και να αγωνίζεται να ξεπερνά τα εμπόδια και τις δυσκολίες ή τις δοκιμασίες που παρουσιάζει η καθημερινότητα, ισχυροποιώντας έτσι τον χαρακτήρα του και αναπτύσσοντας μία ανώτερη προσωπικότητα, μία ισχυρή θέληση που θα υποκινείται από την ψυχή του ανθρώπου, από την εσωτερική του φωνή και όχι από του εγωισμού τα κελεύσματα όπως συνήθως συμβαίνει στον αγνωστικιστή αμύητο άνθρωπο.
Πίστευε πως η Εσωτερική Γνώση είναι απαραίτητη στον σύγχρονο άνθρωπο και πως μόνο μ' αυτή μπορεί να στερεωθεί η υγιής πίστη στο Θεό και ο προσανατολισμός στην αποπνευμάτωση - απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της ύλης.
Για το σκοπό αυτό ίδρυσε το 1981 τη Σχολή της Ράτζα Γιόγκα ή Μάχα Γιόγκα όπου εκπαίδευε την τελευταία γενιά των μαθητών του στον έλεγχο του Νου και στον τρόπο λειτουργίας της υπερσυνείδησής τους.
Θεωρούσε ότι χωρίς υγιή Νου ο άνθρωπος δεν μπορεί να περπατήσει στο εσωτερικό μονοπάτι.
Βασική προϋπόθεση για το σύγχρονο άνθρωπο και ιδιαίτερα για τον δυτικό άνθρωπο είναι η εκπαίδευση του Νου του στην αυτοσυγκέντρωση ή αλλιώς στον απόλυτο έλεγχο του Νου.
Για να βοηθήσει ακόμη περισσότερο έδωσε την διδασκαλία της Κρίγια Γιόγκα, της Γιόγκα της προετοιμασίας, της θεραπείας και της Νοητικής κάθαρσης του ανθρώπου, ώστε να προχωρήσει στα μετέπειτα ιερά σκαλοπάτια της Ράτζα Γιόγκα.
Παράλληλα με τη Γιόγκα δίδαξε με επιμονή τα τελευταία χρόνια της ζωής του την Εσωτερική Θεραπευτική σ' όλες τις εκδοχές της και κυρίως προσπάθησε να επαναφέρει την αρχαία Ελληνική Μάλαξη σε συνδυασμό με την Ανατολική Σιάτσου αλλά και με προσθήκες δικές του όπως η Δακτυλοκτύπηση, η μέθοδος της Μετάγγισης Ενέργειας κ.α.
Πίστευε πως το Ομακοείο θα γίνει φυτώριο υγιών εσωτεριστών και ότι οι μαθητές του θα αποβούν διδάσκαλοι οδηγοί της νέας γενιάς.
Ακόμη πίστευε ότι οι νεοέλληνες είναι το κατάλληλο ψυχοπνευματικό δυναμικό για το μέλλον της ανθρωπότητας, από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο πνεύμα, της επόμενης χιλιετίας, όπου ο πνευματικός πολιτισμός θα αναπτυχθεί παράλληλα και ισοδύναμα με τον τεχνικό.
Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός όπως έλεγε πρέπει να υποδουλώνεται στον πνευματικό για να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι να τον ναρκώνει πνευματικά.
Επέμενε πως ο Εσωτερισμός είναι για όλους και ότι πρέπει να μπει σε κάθε σπίτι, σε κάθε σχολείο, παντού. Όπου πέφτει ο προβολέας του Εσωτερισμού έρχεται η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η ευτυχία και ευλογία του Θεού.
Διακατέχετο από μία έντονη λατρεία για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και υπήρξε πάνω απ' όλα Χριστοκεντρικός και Χριστοκρατικός Μυστικιστής. Θεωρούσε ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο Δάσκαλος της Αγάπης, υπήρξε ο μεγαλύτερος των Διδασκάλων που πέρασε από τη Γη.
Ήλπιζε ότι η διδασκαλία του αληθινού Εσωτερισμού θα βοηθήσει την ανθρωπότητα και τη Νέα Γενιά να καταλάβει καλύτερα την παρεξηγημένη διδασκαλία του Ιησού Χριστού και έλεγε πως οι μέλλουσες γενιές θα λατρέψουν και θα αγαπήσουν περισσότερο τον Κύριο και θα επαναφέρουν τη διδασκαλία Του στο βάθρο που της ταιριάζει.
Διακήρυξε και αγωνίστηκε να στερεώσει την πεποίθηση στις ψυχές των ανθρώπων, ότι το ανθρώπινο ον είναι αθάνατο πνευματικά και φέρει μέσα του την αιωνιότητα. Ότι είναι ελεύθερο και αγνό Πνεύμα και ότι η γνώση της Αλήθειας είναι μόνο εκείνη που θα του προσδώσει το χαμένο εσωτερικό του μεγαλείο.
Με την ευκαιρία αυτή που μου δώθηκε, θα ήθελα και εγώ από την μεριά μου να φωνάξω πρός τα ουράνια, ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πρός την ανθρωποψυχή Εκείνη που δια της τελευταίας της ενσάρκωσης ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ αφιέρωσε ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ σε εμάς, τους μαθητές του για να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο μας...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Γεννήθηκε στη Σάμο στις 15 Δεκεμβρίου 1913 και έζησε μέχρι το 1958 στην Αίγυπτο. Στη συνέχεια ήρθε μόνιμα στην Αθήνα μέχρι το 1993, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Μαΐου 1993.
Από μικρός είχε έντονες μεταφυσικές ανησυχίες τις οποίες και εκδήλωσε στο οικογενειακό του περιβάλλον πολύ γρήγορα.
Πρώτος του Δάσκαλος στην Εσωτερική Φιλοσοφία υπήρξε ο παππούς του Μανώλης Αγγελινάρας, εξέχουσα φυσιογνωμία της Σάμου και παράλληλα η γιαγιά του η Γραμματική βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα που τον γαλούχησε και τον κατηύθυνε στη χριστιανική του πίστη.
Ο νεαρός τότε Νικόλαος ανήσυχος πολύ ζητούσε περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν και μελετούσε με μανία στην πλούσια οικογενειακή βιβλιοθήκη ελπίζοντας να λύσει τα μυστήρια της Δημιουργίας που τον βασάνιζαν.
Συχνά απομονωνόταν στους κήπους του σπιτιού του ή σε ερημικές περιοχές για περισυλλογή.
Έφηβος ακόμα στην έρημο της Αιγύπτου άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή της "Μάνας" του όπως την αποκαλούσε στον μετέπειτα βίο του, την φωνή της μεγάλης Δασκάλας, της Έλενας Π. Μπλαβάτσκυ, η οποία του απεκάλυπτε με λόγο και με σχήματα που χάραζε μέσα στην άμμο τα μυστήρια της Δημιουργίας λύνοντας τις απορίες του.
Επόμενος Δάσκαλός του υπήρξε ο μέγας Αιγυπτιώτης μουσουργός και συνθέτης ο Κρίνο Αντρέ Σαλβατόρε Ντε Κάστρο, εγγονός του Λιστ. Αυτός τον εμύησε σ' όλη τη δυτική Εσωτερική Φιλοσοφία, αλλά και τον εμύησε στα μυστικά της Αρχαιολογίας την οποία σπούδασε και εξάσκησε μαζί του ο νεαρός Νικόλαος.
Η μυστικιστική του όμως φύση ακόμα δεν είχε βρει την ταυτότητά της. Η εσωτερική πίεση ήταν μεγάλη.
Έτσι κάποιο πρωινό ο έφηβος Νικόλαος έφυγε κρυφά για την μακρινή Ινδία μ' ένα πλοίο εμπορικό με το οποίο η οικογένειά του είχε συνεργασία. Τον περίμενε εκεί ο ηλικιωμένος Δάσκαλος με το όνομα Μπάμπα.
Μαθήτευσε σ' ένα Ινδικό Άσραμ και εκπαιδεύτηκε στην πειθαρχία της Γιόγκα και στα μυστήρια της Ανατολικής Φιλοσοφίας.
Περίπου είκοσι χρονών νεαρός άνδρας πια γύρισε στην πατρίδα του Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια.
Όταν τον συνάντησε ο Δάσκαλός του Κρίνο Αντρέ Ντε Κάστρο είδε στο πρόσωπό του τον συνειδητοποιημένο πλέον Εσωτεριστή, τον νεαρό Δάσκαλο.
Τώρα πια γνώριζε.
Η Ανατολή και η Δύση πια είχαν ενωθεί μέσα του. Δεν υπήρχαν κενά, δεν υπήρχαν αμφιβολίες. Υπήρχε πλέον η προσωπική βίωση και επαλήθευση. Η ζωή τον περίμενε και μαζί της ένας τεράστιος αγώνας. Αγώνας εσωτερικός αλλά και εξωτερικός.
Πολύ νωρίς άρχισε να διδάσκει τον περίγυρό του και να εντυπωσιάζει με τις γνώσεις τους την Αλεξανδρινή αριστοκρατία που ασχολούνταν με τα φιλοσοφικά πνευματικά θέματα.
Όμως, οι μέρες των παχέων αγελάδων τελείωναν, ήρθε ο πόλεμος. Ο Δάσκαλος Νικόλαος κατατάχθηκε από τους πρώτους εθελοντές για να προασπιστεί την αγαπημένη του πατρίδα την Ελλάδα. Παρασημοφορήθηκε δύο φορές με τα σταυρό του Αγίου Μάρκου.
Φόρεσε για πολλά χρόνια το χακί. Βγήκε από τον πόλεμο με σοβαρά τραύματα στο σώμα και ιδιαίτερα στο κεφάλι. Για δυο χρόνια δεν μιλούσε, είχε κοπεί ένα τμήμα της γλώσσας από σφαίρα που είχε διαπεράσει το κεφάλι από τη βάση της μύτης μέχρι πίσω τη βάση του κρανίου. Υπέφερε από ακατάσχετες αιμορραγίες και ο αγώνας για να επανεύρει την ικανότητα της ομιλίας ήταν μεγάλος.
Τότε ήρθε στη ζωή του σαν άγγελος από Θεού η αγαπημένη του μέλουσα σύζυγος η Λαΐς (Λαΐτσα) Παπανδρέου. Μαζί της έκανε δύο παιδιά πρώτα το γιο του Ανδρέα και μετά την κόρη του Κάλλια (Καλλιόπη). Τα χρόνια κυλούσαν ήρεμα και πλησίαζε η ώρα του αποχωρισμού από την δεύτερη πατρίδα την Αίγυπτο.
Ήρθε η επανάσταση του Νάσερ και αποφάσισε να φύγει με την οικογένειά του για την Αθήνα. Όλοι του έλεγαν να πάει στην Αυστραλία. Εκείνος όμως προτίμησε την αγαπημένη του Ελλάδα.
Με τα ελάχιστα υπάρχοντά τους, αυτά που τους επέτρεψαν να πάρουν η οικογένεια Μαργιωρή ήρθε και εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι Αττικής.
Η εποχή της ευμάρειας και της αριστοκρατικής μεγαλόπρεπης Αλεξάνδρειας είχε για πάντα τελειώσει. Ένας αδυσώπητος αγώνας επιβίωσης άρχιζε. Δούλευε σαν αρχιλογιστής σε μια μεγάλη εταιρεία όλη την ημέρα και τα βράδια δίδασκε σε ομάδες ανθρώπων με πνευματικές ανησυχίες στην Αθήνα.
Παρόλα τα μεγάλα βιοποριστικά προβλήματά του, κλήθηκε να αντιμετωπίσει και τις υποχρεώσεις του απέναντι στην οικογένειά του και στους γονείς του που είχε υπό την προστασία του, δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα να διδάσκει και να κάνει έρευνες πάνω στα θέματα της Μεταφυσικής Επιστήμης που τον απασχολούσαν.
Το 1972 ίδρυσε το Σωματείο "Οι Ευσεβείς Προσκυνητές του Ακτίστου Φωτός, Άγιος Πατάπιος". Το 1976 ίδρυσε το "Ομακοείο Αθηνών" Σχολή Μεταφυσικής Φιλοσοφίας ή αλλιώς Εσωτερισμού. Παράλληλα από το 1970 άρχισε τη συγγραφή και έκδοση των βιβλίων του μέχρι την 6-5-1993 τελευταία ημέρα της ζωής του που άφησε την πένα καθώς συνέγραφε το τελευταίο βιβλίο του, το οποίο και παρέμεινε ημιτελές.
Συνολικά συνέγραψε 33 τίτλους βιβλίων και 33 τίτλους μελετών, όπως επίσης και επτά κλάδους της Μεταφυσικής Επιστήμης σε έντυπα μαθήματα με το γενικό τίτλο "Εσωτερικό Κλειδί". Κάθε κλειδί αποτελείται ανάλογα από τριάντα έως τριάντα τρία μαθήματα.
Επίσης εξέδωσε 48 τεύχη του περιοδικού του "Ομακοείο" με ποικίλη ύλη πάντα Μεταφυσικού περιεχομένου.
Στη Σχολή του Ομακοείου δίδαξε ασταμάτητα όλους τους κλάδους της Μεταφυσικής. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να επανεύρει τον χαμένο έσω Εαυτό. Διακήρυξε ότι μόνο επανευρίσκοντας ο άνθρωπος τον αιώνιο Εαυτό του ή την Εσωτερική Αλήθεια θα ξαναβρεί τον χαμένο Παράδεισο, δηλαδή την ισορροπία του, την Γαλήνη του και την αληθινή του πίστη στο Θεό.
Έλεγε πως μόνο η γνώση της Αλήθειας μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από τη δυστυχία του, από τις δοκιμασίες του και τη φοβερή του προσκόλληση στην ύλη.
Υπήρξε Δάσκαλος της Αγάπης και αγωνίστηκε να στερεώσει στη συνείδηση των μαθητών του την έννοια της Αληθινής ανιδιοτελούς Αγάπης. Της Αγάπης που απελευθερώνει και διαλύει τα πέπλα της ύλης και όχι της χαμηλής ανθρώπινης εγωιστικής αγάπης που ζητεί την ικανοποίηση του εαυτού. Ο ίδιος με τον τρόπο της ζωής του παραδειγμάτιζε τους μαθητές του σ' όλους τους τομείς της ζωής.
Εργαζόταν νυχθημερόν σαν μέλισσα. Όλη μέρα δίδασκε, συμβούλευε, θεράπευε και την νύχτα συνέγραφε και προσευχόταν ή διαλογιζόταν για το γενικό καλό, για την ειρήνη και την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Η πληρότητα των γνώσεών του πάνω σε όλες τις πτυχές της Μεταφυσικής Φιλοσοφίας και η εσωτερική φλόγα με την οποία μετέδιδε τις γνώσεις του και η λαμπερή ακτινοβολία του συντάραζε και μετάλλαζε τις ψυχές που τον πλησίαζαν.
Η Αγάπη του για τους μαθητές του υπήρξε πολύ μεγάλη, όπως και η δικαιοσύνη που τον χαρακτήριζε απέναντι στις συμπεριφορές και τα λάθη τους.
Τον διέκρινε μια Θεία Σοφία στην κρίση του. Πάντοτε χρησιμοποιούσε για διδασκαλία και νουθεσία - παραδειγματισμό τον λόγο της Αλήθειας. Ήταν πάνω απ' όλα δίκαιος και αληθινός απέναντι σ' όλους αδιακρίτως.
Σύνθημά του ήταν ότι ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται και να δημιουργεί συνέχεια με γνώμονα το γενικό καλό και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.
Ο άνθρωπος πρέπει να μπαίνει μέσα στη ζωή και να αγωνίζεται να ξεπερνά τα εμπόδια και τις δυσκολίες ή τις δοκιμασίες που παρουσιάζει η καθημερινότητα, ισχυροποιώντας έτσι τον χαρακτήρα του και αναπτύσσοντας μία ανώτερη προσωπικότητα, μία ισχυρή θέληση που θα υποκινείται από την ψυχή του ανθρώπου, από την εσωτερική του φωνή και όχι από του εγωισμού τα κελεύσματα όπως συνήθως συμβαίνει στον αγνωστικιστή αμύητο άνθρωπο.
Πίστευε πως η Εσωτερική Γνώση είναι απαραίτητη στον σύγχρονο άνθρωπο και πως μόνο μ' αυτή μπορεί να στερεωθεί η υγιής πίστη στο Θεό και ο προσανατολισμός στην αποπνευμάτωση - απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της ύλης.
Για το σκοπό αυτό ίδρυσε το 1981 τη Σχολή της Ράτζα Γιόγκα ή Μάχα Γιόγκα όπου εκπαίδευε την τελευταία γενιά των μαθητών του στον έλεγχο του Νου και στον τρόπο λειτουργίας της υπερσυνείδησής τους.
Θεωρούσε ότι χωρίς υγιή Νου ο άνθρωπος δεν μπορεί να περπατήσει στο εσωτερικό μονοπάτι.
Βασική προϋπόθεση για το σύγχρονο άνθρωπο και ιδιαίτερα για τον δυτικό άνθρωπο είναι η εκπαίδευση του Νου του στην αυτοσυγκέντρωση ή αλλιώς στον απόλυτο έλεγχο του Νου.
Για να βοηθήσει ακόμη περισσότερο έδωσε την διδασκαλία της Κρίγια Γιόγκα, της Γιόγκα της προετοιμασίας, της θεραπείας και της Νοητικής κάθαρσης του ανθρώπου, ώστε να προχωρήσει στα μετέπειτα ιερά σκαλοπάτια της Ράτζα Γιόγκα.
Παράλληλα με τη Γιόγκα δίδαξε με επιμονή τα τελευταία χρόνια της ζωής του την Εσωτερική Θεραπευτική σ' όλες τις εκδοχές της και κυρίως προσπάθησε να επαναφέρει την αρχαία Ελληνική Μάλαξη σε συνδυασμό με την Ανατολική Σιάτσου αλλά και με προσθήκες δικές του όπως η Δακτυλοκτύπηση, η μέθοδος της Μετάγγισης Ενέργειας κ.α.
Πίστευε πως το Ομακοείο θα γίνει φυτώριο υγιών εσωτεριστών και ότι οι μαθητές του θα αποβούν διδάσκαλοι οδηγοί της νέας γενιάς.
Ακόμη πίστευε ότι οι νεοέλληνες είναι το κατάλληλο ψυχοπνευματικό δυναμικό για το μέλλον της ανθρωπότητας, από το οποίο θα ξεπηδήσει το νέο πνεύμα, της επόμενης χιλιετίας, όπου ο πνευματικός πολιτισμός θα αναπτυχθεί παράλληλα και ισοδύναμα με τον τεχνικό.
Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός όπως έλεγε πρέπει να υποδουλώνεται στον πνευματικό για να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι να τον ναρκώνει πνευματικά.
Επέμενε πως ο Εσωτερισμός είναι για όλους και ότι πρέπει να μπει σε κάθε σπίτι, σε κάθε σχολείο, παντού. Όπου πέφτει ο προβολέας του Εσωτερισμού έρχεται η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η ευτυχία και ευλογία του Θεού.
Διακατέχετο από μία έντονη λατρεία για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και υπήρξε πάνω απ' όλα Χριστοκεντρικός και Χριστοκρατικός Μυστικιστής. Θεωρούσε ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο Δάσκαλος της Αγάπης, υπήρξε ο μεγαλύτερος των Διδασκάλων που πέρασε από τη Γη.
Ήλπιζε ότι η διδασκαλία του αληθινού Εσωτερισμού θα βοηθήσει την ανθρωπότητα και τη Νέα Γενιά να καταλάβει καλύτερα την παρεξηγημένη διδασκαλία του Ιησού Χριστού και έλεγε πως οι μέλλουσες γενιές θα λατρέψουν και θα αγαπήσουν περισσότερο τον Κύριο και θα επαναφέρουν τη διδασκαλία Του στο βάθρο που της ταιριάζει.
Διακήρυξε και αγωνίστηκε να στερεώσει την πεποίθηση στις ψυχές των ανθρώπων, ότι το ανθρώπινο ον είναι αθάνατο πνευματικά και φέρει μέσα του την αιωνιότητα. Ότι είναι ελεύθερο και αγνό Πνεύμα και ότι η γνώση της Αλήθειας είναι μόνο εκείνη που θα του προσδώσει το χαμένο εσωτερικό του μεγαλείο.
Με την ευκαιρία αυτή που μου δώθηκε, θα ήθελα και εγώ από την μεριά μου να φωνάξω πρός τα ουράνια, ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πρός την ανθρωποψυχή Εκείνη που δια της τελευταίας της ενσάρκωσης ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ αφιέρωσε ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ σε εμάς, τους μαθητές του για να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο μας...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Αγαπητέ Ευθύμη, όταν λες σύγχρονο πυθαγορισμό, πόσο σύγχρονο εννοείς ??
Γιατί βλέπω πως αναφέρεσαι και στον 18ο αι. πχ.
Φίλε Ελισσαίε, συμφωνώ πλήρως με την άποψή σου, όμως μπορεί ο άνθρωπος να ενδιαφέρεται για λόγους ιστορικής γνώσης.
Προσωπικά, με διακατέχει μια έμφυτη αντιπάθεια προς παντός είδους τάγματα και αποκρυφιστικές καταστάσεις.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι, μελετώντας τα περι Πυθαγόρα (μια εξόχως ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία, κατά τη γνώμη μου), διαπιστώνεις μοιραία μια "ομοιότητα", κατα κάποιον τρόπο, με μεταγενέστερες οργανώσεις. Μοιραία σκέφτεσαι ότι πιθανόν οι τέκτονες και οι ροδόσταυροι θέλησαν να ενσωματώσουν στα τυπικά τους, πυθαγορικά στοιχεία.
Το κατα πόσον αυτές οι προσπάθειες "νομιμοποιούν" την "διακήρυξη" διαδοχής, ή διαφύλαξης μιάς παράδοσης, είναι μια άλλη ιστορία.
Προς το παρόν, θα ήθελα να "δώσω" στον Ευθύμη, τις πενιχρές μου πληροφορίες επί του θέματος.
Εχουν προκύψει τυχαία, στην προσπάθειά μου για τη μελέτη βιβλιογραφίας που αναφέρεται στον Πυθαγόρα.
Ενας σοβαρά πυθαγοριστής λοιπόν, είναι ο Fabre D' Olivet (1767-1825), μέγας λάτρης της αρχαίας Ελλάδας.
Ποιά η σχέση του με τάγματα, τώρα:
Οπως αναφέρει ο επιμελητής της έκδοσης "ΚΑΪΝ κλπ" :"εμφανίζεται να έχει λάβει μυήσεις από τουλάχιστον 3 μυητικές σχολές : Η πρώτη μύησις είναι τεκτονική, η δεύτερη πυθαγόρειος ενώ για την τρίτη οι βιογράφοι του σιγούν"...."Τα τελευταία έτη της ζωής του ο Ντ' Ολιβέ αναβιώνει ένα παλαιότατο τεκτονικό τύπο (rite), εκείνο της Ουρανίου Γεωργίας." κλπ.
Ο Ολιβέ λοιπόν, έχει επιρροές στο έργο του από τους Λουί ντε Σαιντ Μαρτέν και Μαρτινεζ ντε Πασκουαλλυ.
Με τη σειρά του, στον Ντ' Ολιβε, στηρίχτηκαν ο Στανισλας ντε Γκουαϊτά και ο Σαιντ Υβ Ντ'Αλβεϋντρ.
Ο Στανισλας ντε Γκουαϊτά λοιπόν, αναβίωσε το Ordre de la Rose-Croix du Temple et du Graal και αργότερα ίδρυσε το Ordre de la Rose-Croix Kabbalistique.
Τα παραπάνω διαδραματίζονται τον 18ο και 19ο αιώνα. Πιό πριν και πιό μετά, δεν έχω ιδέα...
Γιατί βλέπω πως αναφέρεσαι και στον 18ο αι. πχ.
Φίλε Ελισσαίε, συμφωνώ πλήρως με την άποψή σου, όμως μπορεί ο άνθρωπος να ενδιαφέρεται για λόγους ιστορικής γνώσης.
Προσωπικά, με διακατέχει μια έμφυτη αντιπάθεια προς παντός είδους τάγματα και αποκρυφιστικές καταστάσεις.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι, μελετώντας τα περι Πυθαγόρα (μια εξόχως ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία, κατά τη γνώμη μου), διαπιστώνεις μοιραία μια "ομοιότητα", κατα κάποιον τρόπο, με μεταγενέστερες οργανώσεις. Μοιραία σκέφτεσαι ότι πιθανόν οι τέκτονες και οι ροδόσταυροι θέλησαν να ενσωματώσουν στα τυπικά τους, πυθαγορικά στοιχεία.
Το κατα πόσον αυτές οι προσπάθειες "νομιμοποιούν" την "διακήρυξη" διαδοχής, ή διαφύλαξης μιάς παράδοσης, είναι μια άλλη ιστορία.
Προς το παρόν, θα ήθελα να "δώσω" στον Ευθύμη, τις πενιχρές μου πληροφορίες επί του θέματος.
Εχουν προκύψει τυχαία, στην προσπάθειά μου για τη μελέτη βιβλιογραφίας που αναφέρεται στον Πυθαγόρα.
Ενας σοβαρά πυθαγοριστής λοιπόν, είναι ο Fabre D' Olivet (1767-1825), μέγας λάτρης της αρχαίας Ελλάδας.
Ποιά η σχέση του με τάγματα, τώρα:
Οπως αναφέρει ο επιμελητής της έκδοσης "ΚΑΪΝ κλπ" :"εμφανίζεται να έχει λάβει μυήσεις από τουλάχιστον 3 μυητικές σχολές : Η πρώτη μύησις είναι τεκτονική, η δεύτερη πυθαγόρειος ενώ για την τρίτη οι βιογράφοι του σιγούν"...."Τα τελευταία έτη της ζωής του ο Ντ' Ολιβέ αναβιώνει ένα παλαιότατο τεκτονικό τύπο (rite), εκείνο της Ουρανίου Γεωργίας." κλπ.
Ο Ολιβέ λοιπόν, έχει επιρροές στο έργο του από τους Λουί ντε Σαιντ Μαρτέν και Μαρτινεζ ντε Πασκουαλλυ.
Με τη σειρά του, στον Ντ' Ολιβε, στηρίχτηκαν ο Στανισλας ντε Γκουαϊτά και ο Σαιντ Υβ Ντ'Αλβεϋντρ.
Ο Στανισλας ντε Γκουαϊτά λοιπόν, αναβίωσε το Ordre de la Rose-Croix du Temple et du Graal και αργότερα ίδρυσε το Ordre de la Rose-Croix Kabbalistique.
Τα παραπάνω διαδραματίζονται τον 18ο και 19ο αιώνα. Πιό πριν και πιό μετά, δεν έχω ιδέα...
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε κάτι πριν δώσουμε χαρακτηρισμούς δεξιόθεν και αριστερόθεν.
Ο Πυθαγόρας όπως και ο κάθε Διδάσκαλος που έζησε και έδρασε σ’ αυτό το πεδίο δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας τα πάντα, έζησε και μυήθηκε και κατόπιν έδρασε.
Προ του Πυθαγόρα υπήρχε γνώση, γνώση η οποία ήτο, όπως και σήμερα είναι, ολίγον τι κεκρυμένη, αυτό και έκανε ικανή και αναγκαία την συνθήκη των Ταγμάτων ή Σχολών. Διότι μέσα σ’ αυτά εφυλάσετο η παράδοσης και τα εργαλεία. Σ’ αυτούς τους χώρους οι Διδάσκαλοι αυτοί έλαβαν τα εφόδια για να παράξουν το έργο τους, το οποίο και οι ίδιοι έκλεισαν σε αντίστοιχα Τάγματα - Σχολές.
Άρα μιλάμε για μια αρχή συγκοινωνούντων δοχείων που με το πέρασμα των Αιώνων απλώς μεταβάλλεται ως προς την εξωτερική της οπτική.
Θα ήταν παράλογο να υποστηρίξουμε πως όσοι έχουν ενταχθεί σε τέτοιες Σχολές ή Τάγματα αυτομάτως δύνανται να λάβουν και να κατανοήσουν τις υψηλές έννοιες, ως τις κατάλαβαν και εργάσθησαν πάνω εις αυτές οι Διδάσκαλοι που προαναφέραμε.
Όπως βέβαια και παράλογο φαντάζει να ψάχνουμε τις εμφανείς αποδείξεις της συνέχειας των Ελευσινίων Μυστηρίων στην σημερινή εποχή. Διότι απλά, μιλάμε για την μετεξέλιξη και τη συνέχεια της κρυφής γραμμής της γνώσης. Ενδείξεις υπάρχουν αποδείξεις δε θα βρούμε ποτέ και ίσως αυτό έχει τους λόγους του.
Στο Regius Poem o Ευκλείδης φαίνετε ως ο ιδρυτής του Τεκτονισμού, όμως ουδείς μέχρι σήμερα, ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι Τέκτονες, δεν έχουν αποφανθεί για τη γνησιότητα της Πατρότητος τους. Το σίγουρο είναι, πως μέσα απ’ όσα έχουν γίνει γνωστά από τα συγγράμματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, στο συγκεκριμένο κοινωνικοφιλοσοφικό σύστημα υπάρχουν αποστάγματα και της Αρχαίας Ελληνικής Σοφίας και της Αιγυπτιακής και της Εβραϊκής αλλά και σχολών όπως του Πυθαγόρα. Σίγουρα εμπλέκονται και Τάγματα όπως οι Ναΐτες και οι Ροδόσταυροι. Στην όλη κατάσταση μπορούμε να εμπλέξουμε και τις συντεχνίες, ναι αυτές των οικοδόμων, οι οποίες κατείχαν Ιερές Γνώσεις περί Γεωμετρίας και τρόπου δημιουργίας ενεργειακών τόπων και το πώς αυτές συνδέονται με τα τότε Τάγματα – Σχολές και πως συνδέονται σήμερα με την μετεξέλιξη τους. Aλλά και πάλι απ’ αυτά όλα, θα οδηγούμαστε συνέχεια, πίσω, στα προαναφερόμενα.
Οπότε θεωρώ ότι καλό είναι να έχουμε μια σφαιρική οπτική για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα.
Ο Πυθαγόρας όπως και ο κάθε Διδάσκαλος που έζησε και έδρασε σ’ αυτό το πεδίο δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας τα πάντα, έζησε και μυήθηκε και κατόπιν έδρασε.
Προ του Πυθαγόρα υπήρχε γνώση, γνώση η οποία ήτο, όπως και σήμερα είναι, ολίγον τι κεκρυμένη, αυτό και έκανε ικανή και αναγκαία την συνθήκη των Ταγμάτων ή Σχολών. Διότι μέσα σ’ αυτά εφυλάσετο η παράδοσης και τα εργαλεία. Σ’ αυτούς τους χώρους οι Διδάσκαλοι αυτοί έλαβαν τα εφόδια για να παράξουν το έργο τους, το οποίο και οι ίδιοι έκλεισαν σε αντίστοιχα Τάγματα - Σχολές.
Άρα μιλάμε για μια αρχή συγκοινωνούντων δοχείων που με το πέρασμα των Αιώνων απλώς μεταβάλλεται ως προς την εξωτερική της οπτική.
Θα ήταν παράλογο να υποστηρίξουμε πως όσοι έχουν ενταχθεί σε τέτοιες Σχολές ή Τάγματα αυτομάτως δύνανται να λάβουν και να κατανοήσουν τις υψηλές έννοιες, ως τις κατάλαβαν και εργάσθησαν πάνω εις αυτές οι Διδάσκαλοι που προαναφέραμε.
Όπως βέβαια και παράλογο φαντάζει να ψάχνουμε τις εμφανείς αποδείξεις της συνέχειας των Ελευσινίων Μυστηρίων στην σημερινή εποχή. Διότι απλά, μιλάμε για την μετεξέλιξη και τη συνέχεια της κρυφής γραμμής της γνώσης. Ενδείξεις υπάρχουν αποδείξεις δε θα βρούμε ποτέ και ίσως αυτό έχει τους λόγους του.
Στο Regius Poem o Ευκλείδης φαίνετε ως ο ιδρυτής του Τεκτονισμού, όμως ουδείς μέχρι σήμερα, ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι Τέκτονες, δεν έχουν αποφανθεί για τη γνησιότητα της Πατρότητος τους. Το σίγουρο είναι, πως μέσα απ’ όσα έχουν γίνει γνωστά από τα συγγράμματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, στο συγκεκριμένο κοινωνικοφιλοσοφικό σύστημα υπάρχουν αποστάγματα και της Αρχαίας Ελληνικής Σοφίας και της Αιγυπτιακής και της Εβραϊκής αλλά και σχολών όπως του Πυθαγόρα. Σίγουρα εμπλέκονται και Τάγματα όπως οι Ναΐτες και οι Ροδόσταυροι. Στην όλη κατάσταση μπορούμε να εμπλέξουμε και τις συντεχνίες, ναι αυτές των οικοδόμων, οι οποίες κατείχαν Ιερές Γνώσεις περί Γεωμετρίας και τρόπου δημιουργίας ενεργειακών τόπων και το πώς αυτές συνδέονται με τα τότε Τάγματα – Σχολές και πως συνδέονται σήμερα με την μετεξέλιξη τους. Aλλά και πάλι απ’ αυτά όλα, θα οδηγούμαστε συνέχεια, πίσω, στα προαναφερόμενα.
Οπότε θεωρώ ότι καλό είναι να έχουμε μια σφαιρική οπτική για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα.
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Καταρχάς, να συμφωνήσω με την αγαπητή μας qubit, που αναφέρει χαριτολογώντας:
Αγαπητέ Ευθύμη, όταν λες σύγχρονο πυθαγορισμό, πόσο σύγχρονο εννοείς ??
Γιατί βλέπω πως αναφέρεσαι και στον 18ο αι. πχ.
Εκτός φυσικά και αν ο φίλος Ευθύμης επιθυμεί να κάνουμε και κάποιο ταξίδι "λίγο" πιο πίσω, καμιά 200ρια χρονάκια...
Φυσικά όμως θα συμφωνήσω με τον αγαπημένο Φίλο Ράμογλου, που αναφέρει:
Οπότε θεωρώ ότι καλό είναι να έχουμε μια σφαιρική οπτική για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα.
Πάντα έτσι ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να προχωρούμε...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Αγαπητέ Ευθύμη, όταν λες σύγχρονο πυθαγορισμό, πόσο σύγχρονο εννοείς ??
Γιατί βλέπω πως αναφέρεσαι και στον 18ο αι. πχ.
Εκτός φυσικά και αν ο φίλος Ευθύμης επιθυμεί να κάνουμε και κάποιο ταξίδι "λίγο" πιο πίσω, καμιά 200ρια χρονάκια...
Φυσικά όμως θα συμφωνήσω με τον αγαπημένο Φίλο Ράμογλου, που αναφέρει:
Οπότε θεωρώ ότι καλό είναι να έχουμε μια σφαιρική οπτική για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα.
Πάντα έτσι ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να προχωρούμε...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Αγαπητοί φίλοι θα μού επιτρέψετε ν’ απαντήσω πρώτα στην αγαπητή qubit για τους γνωστούς λόγους ευγενείας απέναντι στο αδύναμο φύλο (συνωμοσία των γυναικών να μάς κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι τάχα το αδύναμο φύλο..), αλλά και επειδή μου θύμισε κάποιον (...), με την αναφορά της στη στάση της απέναντι στις σχολές του εσωτερισμού.
Ξεκινώντας από τα σύντομα, αναφερόμενος στον «σύγχρονο Πυθαγορισμό», εννοούσα οποιοδήποτε ενεργό τάγμα των ημερών μας, από όποτε αυτό υπάρχει. Οι ιστορικές αναφορές σε παρελθόντες αιώνες έγιναν προς τεκμηρίωση του θέματος.
Πριν λίγα χρόνια αγαπητή qubit η άποψή μου απέναντι στις μυητικές σχολές δε διέφερε από αυτήν που ανέφερες. Μάρτυς μου η Zadok και ίσως άλλοι από τους φίλους εδώ που να θυμούνται τις «ενστάσεις» που είχα διατυπώσει σε ένα ροδοσταυρικό θέμα στο esoterica. Τελικά, το συμπέρασμα που βλέπω τώρα για τότε είναι ότι εμείς ορίζουμε το εύρος του οπτικού μας πεδίου, και όσο και αν πασχίζουν οι άλλοι να ‘τό μεταβάλουν, αν εμείς δε θέλουμε να αλλάξουμε, χαμένος ο κόπος τους. Δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, παρά να σε διαβεβαιώσω ότι η (προς οποιονδήποτε) αντιπάθεια σίγουρα δεν είναι έμφυτη.
Elissaios κάτι ξέρεις και δεν το λες.. Χμ.. για “Artisti Obscuri” σε κόβω.. Πράγματι αγαπητέ φίλε, βυζαντινο-ιταλικής καταγωγής η συγκεκριμένη ομάδα. Συμφωνώ με την οπτική σου, οι ίδιες προσωπικές επιφυλάξεις μέ οδήγησαν στην υποβολή του θέματος.
Αγαπητέ Κέλσο, ειλικρινά σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να μού (/μάς) γνωστοποιήσεις τα παραπάνω (ενοχλητική η πρόσθεση του «ειλικρινά» προκειμένης της αποφυγής της τυπικότητας, αλλά αναγκαία λόγω του εκμαυλισμού των εννοιών). Ως ελληνικές ομάδες μετρούσα αναφορικά την «Εταιρία Πυθαγορικών Σπουδών» του Π. Γράβιγγερ και το «Ιδεοθέατρον» του Ρ. Αναστασάκη.
Ο λόγος του φίλου Ramoglou μέ προβλημάτισε. Για τον Τεκτονισμό (και άλλα ρεύματα εσωτερισμού της σύγχρονης εποχής), πράγματι από αυτά που μπορεί να δει κάποιος εξωτερικά είναι οι επιρροές από διάφορες παραδόσεις. Απολεί ωστόσο προβληματισμό μου αγαπητοί φίλοι το κατά πόσον ένα συνονθύλευμα διδασκαλιών μπορεί να βοηθήσει το νεόφυτο. Ναι μεν ο Πυθαγόρας μυηθήκε και διδάχθηκε σε ελληνικά, αιγυπτιακά και ανατολικά μυστήρια, αλλά στη σχολή (Τ)ου η γνώση είχε "μορφοποιηθεί" για τα "ωτά" των ημεδαπών.
Για να επεξηγήσω πλήρως τον προβληματισμό θα επικαλεστώ, μια συγγενική του εσωτερισμού τέχνη, την πολεμική. Σε μια συνέντευξη ο (και φιλόσοφος) Bruce Lee είχε πει ότι δεν πιστεύει στι τέχνες ξεχωριστά πλέον, δεν πιστεύει στο Karate, το Judo ή στο Tae-Kwon-Do κτλ, δεν πιστεύει ότι υπάρχει μία ως επικρατέστερη. Σωστό. Στο ίδιο αποτέλεσμα, το ίδιο γρήγορα, καταλήγει άραγε κάποιος αφού εντρυφήσει και γίνει «Κύριος» σε μία ή μπορεί και από αρχάριος να ξεκινήσει να παρακολουθεί τις σπουδαιότερες διδαχές όλων ταυτόχρονα;
Μήπως δηλαδή, στον αρχάριο είναι περισσότερο προσιτή και ωφέλιμη η φιλοσοφία που συναύδει με τις γεωγραφικές του καταβολές (γλωσσικές και περιβαλλοντολογικές επιροές); Ναι, τα ίδια άστρα βλέπουμε, αλλά από ελάχιστα διαφορετική γωνία.. Αν μελετάμε από εδώ τα συμπεράσματα που εξήχθησαν μελετώντας το αντικείμενο από άλλη γωνία, μήπως χάνουμε κάποιο μικρό μέρος της διδαχής;
), αλλά και επειδή μου θύμισε κάποιον (...), με την αναφορά της στη στάση της απέναντι στις σχολές του εσωτερισμού.
Ξεκινώντας από τα σύντομα, αναφερόμενος στον «σύγχρονο Πυθαγορισμό», εννοούσα οποιοδήποτε ενεργό τάγμα των ημερών μας, από όποτε αυτό υπάρχει. Οι ιστορικές αναφορές σε παρελθόντες αιώνες έγιναν προς τεκμηρίωση του θέματος.
Πριν λίγα χρόνια αγαπητή qubit η άποψή μου απέναντι στις μυητικές σχολές δε διέφερε από αυτήν που ανέφερες. Μάρτυς μου η Zadok και ίσως άλλοι από τους φίλους εδώ
που να θυμούνται τις «ενστάσεις» που είχα διατυπώσει σε ένα ροδοσταυρικό θέμα στο esoterica. Τελικά, το συμπέρασμα που βλέπω τώρα για τότε είναι ότι εμείς ορίζουμε το εύρος του οπτικού μας πεδίου, και όσο και αν πασχίζουν οι άλλοι να ‘τό μεταβάλουν, αν εμείς δε θέλουμε να αλλάξουμε, χαμένος ο κόπος τους. Δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, παρά να σε διαβεβαιώσω ότι η (προς οποιονδήποτε) αντιπάθεια σίγουρα δεν είναι έμφυτη.
Elissaios κάτι ξέρεις και δεν το λες.. Χμ.. για “Artisti Obscuri” σε κόβω..
Πράγματι αγαπητέ φίλε, βυζαντινο-ιταλικής καταγωγής η συγκεκριμένη ομάδα. Συμφωνώ με την οπτική σου, οι ίδιες προσωπικές επιφυλάξεις μέ οδήγησαν στην υποβολή του θέματος.
Αγαπητέ Κέλσο, ειλικρινά σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να μού (/μάς) γνωστοποιήσεις τα παραπάνω (ενοχλητική η πρόσθεση του «ειλικρινά» προκειμένης της αποφυγής της τυπικότητας, αλλά αναγκαία λόγω του εκμαυλισμού των εννοιών). Ως ελληνικές ομάδες μετρούσα αναφορικά την «Εταιρία Πυθαγορικών Σπουδών» του Π. Γράβιγγερ και το «Ιδεοθέατρον» του Ρ. Αναστασάκη.
Ο λόγος του φίλου Ramoglou μέ προβλημάτισε. Για τον Τεκτονισμό (και άλλα ρεύματα εσωτερισμού της σύγχρονης εποχής), πράγματι από αυτά που μπορεί να δει κάποιος εξωτερικά είναι οι επιρροές από διάφορες παραδόσεις. Απολεί ωστόσο προβληματισμό μου αγαπητοί φίλοι το κατά πόσον ένα συνονθύλευμα διδασκαλιών μπορεί να βοηθήσει το νεόφυτο. Ναι μεν ο Πυθαγόρας μυηθήκε και διδάχθηκε σε ελληνικά, αιγυπτιακά και ανατολικά μυστήρια, αλλά στη σχολή (Τ)ου η γνώση είχε "μορφοποιηθεί" για τα "ωτά" των ημεδαπών.
Για να επεξηγήσω πλήρως τον προβληματισμό θα επικαλεστώ, μια συγγενική του εσωτερισμού τέχνη, την πολεμική. Σε μια συνέντευξη ο (και φιλόσοφος) Bruce Lee είχε πει ότι δεν πιστεύει στι τέχνες ξεχωριστά πλέον, δεν πιστεύει στο Karate, το Judo ή στο Tae-Kwon-Do κτλ, δεν πιστεύει ότι υπάρχει μία ως επικρατέστερη. Σωστό. Στο ίδιο αποτέλεσμα, το ίδιο γρήγορα, καταλήγει άραγε κάποιος αφού εντρυφήσει και γίνει «Κύριος» σε μία ή μπορεί και από αρχάριος να ξεκινήσει να παρακολουθεί τις σπουδαιότερες διδαχές όλων ταυτόχρονα;
Μήπως δηλαδή, στον αρχάριο είναι περισσότερο προσιτή και ωφέλιμη η φιλοσοφία που συναύδει με τις γεωγραφικές του καταβολές (γλωσσικές και περιβαλλοντολογικές επιροές); Ναι, τα ίδια άστρα βλέπουμε, αλλά από ελάχιστα διαφορετική γωνία.. Αν μελετάμε από εδώ τα συμπεράσματα που εξήχθησαν μελετώντας το αντικείμενο από άλλη γωνία, μήπως χάνουμε κάποιο μικρό μέρος της διδαχής;
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Φίλτατε Ευθύμης, απόλυτα σωστή η παρατήρηση σου. Διότι πραγματικά το να προσπαθήσεις να εντρυφήσεις σε όλες τις παραδόσεις μαζί θα σου δημιουργήσει ένα μπέρδεμα το οποίο θα σε απομακρύνει τελικά και από τον ποθούμενο στόχο.
Μέσα λοιπόν απ’ όσα γνωρίζω για τις ενυπάρχουσες σχολές θεωρώ ότι αυτές μπορεί μεν να έχουν ένα background το οποίο μας φαντάζει σαν πάζλ, αλλά σίγουρα και έχουν κάποια σχετική διαμόρφωση στη διδασκαλία τους που από τη μία αποσαφηνίζει το πάζλ αυτό, από την άλλη βοηθάει το συμμετέχοντα να αποκομίσει τα δικά του συμπεράσματα.
Άρα θεωρώ σίγουρο πως το όποιο Τάγμα θα έχει προσαρμόσει την λειτουργία του σε σωστές βάσεις και όχι σ’ ένα αλαλούμ διδασκαλιών. Το πού προσαρμόζει ο καθείς τη διδασκαλία του είναι ένα άλλο θέμα, διότι άλλοι βασίζονται στην Χριστιανική Διδασκαλία, άλλοι στην Εβραϊκή, άλλοι στην Ινδουιστική και πάει λέγοντας.
Κάποιοι απ’ όλους αυτούς βασίζονται και στην Πυθαγόρεια που είναι και το θέμα μας. Απομένει σε μας να βρούμε σε ποιο βαθμό στηρίζονται σ’ αυτή ή από ποιο στάδιο και μετά αποσαφηνίζουν αυτή τη σχέση.
Μέσα λοιπόν απ’ όσα γνωρίζω για τις ενυπάρχουσες σχολές θεωρώ ότι αυτές μπορεί μεν να έχουν ένα background το οποίο μας φαντάζει σαν πάζλ, αλλά σίγουρα και έχουν κάποια σχετική διαμόρφωση στη διδασκαλία τους που από τη μία αποσαφηνίζει το πάζλ αυτό, από την άλλη βοηθάει το συμμετέχοντα να αποκομίσει τα δικά του συμπεράσματα.
Άρα θεωρώ σίγουρο πως το όποιο Τάγμα θα έχει προσαρμόσει την λειτουργία του σε σωστές βάσεις και όχι σ’ ένα αλαλούμ διδασκαλιών. Το πού προσαρμόζει ο καθείς τη διδασκαλία του είναι ένα άλλο θέμα, διότι άλλοι βασίζονται στην Χριστιανική Διδασκαλία, άλλοι στην Εβραϊκή, άλλοι στην Ινδουιστική και πάει λέγοντας.
Κάποιοι απ’ όλους αυτούς βασίζονται και στην Πυθαγόρεια που είναι και το θέμα μας. Απομένει σε μας να βρούμε σε ποιο βαθμό στηρίζονται σ’ αυτή ή από ποιο στάδιο και μετά αποσαφηνίζουν αυτή τη σχέση.
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Ευθύμης έγραψε:"...Αγαπητέ Κέλσο, ειλικρινά σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να μού (/μάς) γνωστοποιήσεις τα παραπάνω (ενοχλητική η πρόσθεση του «ειλικρινά» προκειμένης της αποφυγής της τυπικότητας, αλλά αναγκαία λόγω του εκμαυλισμού των εννοιών). Ως ελληνικές ομάδες μετρούσα αναφορικά την «Εταιρία Πυθαγορικών Σπουδών» του Π. Γράβιγγερ και το «Ιδεοθέατρον» του Ρ. Αναστασάκη..."
Φίλε μου Ευθύμη,
απλά έπραξα το καθήκον μου
Αν μου επιτέρπεις τώρα έναν μικρό σχολιασμό...
Αφ' ενός η «Εταιρία Πυθαγορικών Σπουδών», δεν γνωρίζω ΑΝ ΑΚΟΜΑ είναι σε λειτουργία
Μετά από την μετάσταση του αείμνηστου Πέτρου Γράβιγγερ εις την Αιώνιαν Ανατολή, νομίζω πώς έπαψε η λειτουργία της εν λόγο ομάδας, η οποία εξ όσων γνωρίζω επιτελούσε ένα πολύ σημαντικό έργο.
Αφ' ετέρου το «Ιδεοθέατρον» του Ρ. Αναστασάκη (και πάλι ΝΟΜΙΖΩ) ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑΝ ΣΧΕΣΗ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟ, πολλώ δε μάλλον με τον ΙΔΙΟΝ τον πατρομύστη Πυθαγόρα...
Φυσικά το τι διατείνεται για να βγάλει ΑΚΟΜΑ περισσότερα χρήματα, ΚΑΠΗΛΕΥΟΜΕΝΟΣ βιβλία που "έτυχε" και βρέθηκαν εμπρός του (π.χ του Σπύρου Νάγου), ε αυτό δεν τον κατατάσσει ΟΥΤΕ στους "Πυθαγόρειους", ΟΥΤΕ φυσικά και στους εσωτερικούς αναζητητές...
Να προσθέσω πάντως σχετικά με τα όποια Τάγματα, ότι ο Πέτρος Γράβιγγερ ΗΤΑΝ Τέκτον και ΝΟΜΙΖΩ ότι ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή ΗΤΑΝ Τέκτον, εντρύφησε στην Πυθαγόρεια Διδασκαλία ή οποία είναι ένας από τους "ακρογωνιαίους λίθους", του κοινωνικοφιλοσοφικού συστήματος που καλείται ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ.
Με σεβασμό και εκτίμηση στο έργο που μας κληροδότησε ο Πέτρος Γράβιγγερ,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
-
pikos apikos
- Δημοσιεύσεις: 74
- Εγγραφή: Πέμ Ιουν 09, 2005 11:55 pm
- Επικοινωνία:
Πολυ χαιρομαι να βλεπω θεμα για καποιον αρχαιο ελληνα φιλοσοφο.
Εγω θα παραθεσω κατ αεχην ενα ερωτημα.Οταν λεμε Πυθαγωρισμο τι ακριβως εννοουμε?Απο τη στιγμη που ελαχιστα διασωθηκαν δικα του,τοτε ολες οι πληροφοριες ειναι μαλλον φτιαγμενες κατα τα γουστα του σε μας κομιστη τους.π.χ. Ο Ιαμβλιχος θα εγραφε κατα το πως τον βολευε,το ιδιο και οιποιοςδηποτε αλλος.Αυτα σαν προβληματισμος.
Επισης ο Gershom Sholem βρισκει στον Πυθαγορα τις ριζες της Καββαλα.
Λογικη η παρατηρηση οτι ο Πυθαγορας δεν προηλθε απο παρθενογενεση αλλα σιγουρα μελετησε παλαιοτερες σχολες.
Για καποια Πυθαγωρειο Εταιρεια στην Θεσαλονικη τι ξερετε?
Εγω θα παραθεσω κατ αεχην ενα ερωτημα.Οταν λεμε Πυθαγωρισμο τι ακριβως εννοουμε?Απο τη στιγμη που ελαχιστα διασωθηκαν δικα του,τοτε ολες οι πληροφοριες ειναι μαλλον φτιαγμενες κατα τα γουστα του σε μας κομιστη τους.π.χ. Ο Ιαμβλιχος θα εγραφε κατα το πως τον βολευε,το ιδιο και οιποιοςδηποτε αλλος.Αυτα σαν προβληματισμος.
Επισης ο Gershom Sholem βρισκει στον Πυθαγορα τις ριζες της Καββαλα.
Λογικη η παρατηρηση οτι ο Πυθαγορας δεν προηλθε απο παρθενογενεση αλλα σιγουρα μελετησε παλαιοτερες σχολες.
Για καποια Πυθαγωρειο Εταιρεια στην Θεσαλονικη τι ξερετε?
Πικος Απικος
Οι σχολιασμοί φίλε Κέλσο στο παρόν θέμα όχι μόνο καλοδεχούμενοι, αλλά και μέρος του σκοπού του είναι.
Αγαπητέ pikos apikos πράγματι από τους ίδιους μόνο τα "Χρυσά Έπη" έχουν φθάσει σ' εμάς γραπτώς. Τα υπόλοπα γνωρίζουμε από περιφερειακούς. Όμως, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να σφάλλουμε χαρακτηρίζοντας εκ των προτέρων ως φιλάσθενο στο χρόνο κάτι τόσο σημαντικό, ώστε να αποφεύγεται η έγγραφη παρουσίασή του;
Συνεπώς, βάσει της λογικής των συγκοινωνούντων δοχείων που έθεσε παραπάνω ο φίλος Ramoglou, πιθανότερο είναι η ίδια γνώση να βρίσκεται μεταλαμπαυδεμένη, όπως κάποτε μεταφέρθηκε στον Πυθαγόρα.
Αξίζει να αναφερθεί και η άποψη αρκετών ότι η ίδια η πλατωνική λογοτεχνία, δεν είναι απλά επηρεασμένη από τον Πυθαγορισμό, αλλά ότι ουσιαστικά πρεσβεύει αυτόν.
Αγαπητέ pikos apikos πράγματι από τους ίδιους μόνο τα "Χρυσά Έπη" έχουν φθάσει σ' εμάς γραπτώς. Τα υπόλοπα γνωρίζουμε από περιφερειακούς. Όμως, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να σφάλλουμε χαρακτηρίζοντας εκ των προτέρων ως φιλάσθενο στο χρόνο κάτι τόσο σημαντικό, ώστε να αποφεύγεται η έγγραφη παρουσίασή του;
Συνεπώς, βάσει της λογικής των συγκοινωνούντων δοχείων που έθεσε παραπάνω ο φίλος Ramoglou, πιθανότερο είναι η ίδια γνώση να βρίσκεται μεταλαμπαυδεμένη, όπως κάποτε μεταφέρθηκε στον Πυθαγόρα.
Αξίζει να αναφερθεί και η άποψη αρκετών ότι η ίδια η πλατωνική λογοτεχνία, δεν είναι απλά επηρεασμένη από τον Πυθαγορισμό, αλλά ότι ουσιαστικά πρεσβεύει αυτόν.
Γειά σας φίλοι μου
Ευθύμη, καλόδεχτη η απάντησή σου, αλλά την αντιπαρέρχομαι προς το παρόν, καθότι δεν κρίνω σκόπιμο να απασχολήσω τη συζήτηση με τις προσωπικές μου συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Ετσι κι αλλιώς, τα τάγματα και οι σχολές υπάρχουν - συνεπώς, μπορώ να συμμετέχω, εκφράζοντας απόψεις επί του συγκεκριμένου θέματος: του πυθαγορισμού.
Απ' όσο ξέρω, ο Πυθαγόρας δημιούργησε δική του φιλοσοφία. Γύρισε από δώ, πήγε απο κει, έψαξε, μίλησε, διάβασε, βίωσε και στο τέλος δημιούργησε μια δική του σύνθεση. Απόδειξη τούτου, ότι κάτι παρόμοιο με το σύνολο της διδασκαλίας του Πυθαγόρα, δεν βρίσκεται πουθενά, εκείνη την εποχή.
Αρα, νομίζω πως είναι μάλλον άτοπο να λέμε για γνώση που "μεταφέρθηκε" στον Πυθαγόρα. Διότι, απ' το σύνολο των επι μέρους γνώσεων και πληροφοριών που συνέλεξε, υπήρξε επεξεργασία που κατέληξε σ' ένα ξεχωριστό σύστημα, που δεν αποτελείται απ' το απλό άθροισμα αυτών των επι μέρους γνώσεων.
Οσον αφορά τον Πλάτωνα τώρα, είναι σαφής η επιρροή του πυθαγορισμού στο έργο του. Αλλά κι αυτός, επεξεργάστηκε το υλικό του και δημιούργησε τη δική του φιλοσοφία. Επίσης, "δούλεψε"και τη θεώρηση του Ηράκλειτου αλλά και του Παρμενίδη. Η θεωρία των Ιδεών (ή Μορφών, καλύτερα) ας πούμε, που είναι το απαύγασμα της μεταφυσικής του, δεν συναντάται στον Πυθαγόρα. Η διδασκαλία του στην Ακαδημία, ήταν καθαρά φιλοσοφικού τύπου και δεν είχε σχέση με τη σχολή του Πυθαγόρα (για την οποία, ας μην ξεχνάμε και τον κοινοβιακό της χαρακτήρα, κάτι που δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό και την αυστηρή επιλογή των συμμετεχόντων σ' αυτήν). Κι επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον ένα σημείο σε κάποια επιστολή του (την 7η, αν θυμάμαι καλά) που λέει πως, ότι πιστεύει ο ίδιος, ο Πλάτων, δεν γράφτηκε ποτέ, σε κανένα έργο του.
Θέλω να πω με λίγα λόγια, ότι, διόμισυ χιλιάδες χρόνια μετά, μπορούμε βεβαίως να μιλάμε για επιρροές, (όπως συμβαίνει σε όλα τα πεδία γνώσης, επιστήμης και φιλοσοφίας) αλλά, μέχρι εκεί. Αλλά, το γεγονός και μόνον ότι τόσον καιρό μετά, όχι μόνον εξακολουθούν να υφίστανται οι επιρροές, αλλά η σύγχρονη επιστήμη πλησιάζει όλο και περισσότερο στις πυθαγόρειες και πλατωνικές θεωρήσεις, δείχνει ότι αυτές δεν είναι καθόλου φιλάσθενες. Εστω και στη μορφή που σώθηκαν. Αντίθετα, το μυστικό που διαδίδεται προφορικά σε κάποιους εκλεκτούς, δεν μου εμπνέει καμμιά αίσθηση εγκυρότητας...
Ευθύμη, καλόδεχτη η απάντησή σου, αλλά την αντιπαρέρχομαι προς το παρόν, καθότι δεν κρίνω σκόπιμο να απασχολήσω τη συζήτηση με τις προσωπικές μου συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Ετσι κι αλλιώς, τα τάγματα και οι σχολές υπάρχουν - συνεπώς, μπορώ να συμμετέχω, εκφράζοντας απόψεις επί του συγκεκριμένου θέματος: του πυθαγορισμού.
Ευθύμης έγραψε:Όμως, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να σφάλλουμε χαρακτηρίζοντας εκ των προτέρων ως φιλάσθενο στο χρόνο κάτι τόσο σημαντικό, ώστε να αποφεύγεται η έγγραφη παρουσίασή του;
Συνεπώς, βάσει της λογικής των συγκοινωνούντων δοχείων που έθεσε παραπάνω ο φίλος Ramoglou, πιθανότερο είναι η ίδια γνώση να βρίσκεται μεταλαμπαυδεμένη, όπως κάποτε μεταφέρθηκε στον Πυθαγόρα.
Απ' όσο ξέρω, ο Πυθαγόρας δημιούργησε δική του φιλοσοφία. Γύρισε από δώ, πήγε απο κει, έψαξε, μίλησε, διάβασε, βίωσε και στο τέλος δημιούργησε μια δική του σύνθεση. Απόδειξη τούτου, ότι κάτι παρόμοιο με το σύνολο της διδασκαλίας του Πυθαγόρα, δεν βρίσκεται πουθενά, εκείνη την εποχή.
Αρα, νομίζω πως είναι μάλλον άτοπο να λέμε για γνώση που "μεταφέρθηκε" στον Πυθαγόρα. Διότι, απ' το σύνολο των επι μέρους γνώσεων και πληροφοριών που συνέλεξε, υπήρξε επεξεργασία που κατέληξε σ' ένα ξεχωριστό σύστημα, που δεν αποτελείται απ' το απλό άθροισμα αυτών των επι μέρους γνώσεων.
Οσον αφορά τον Πλάτωνα τώρα, είναι σαφής η επιρροή του πυθαγορισμού στο έργο του. Αλλά κι αυτός, επεξεργάστηκε το υλικό του και δημιούργησε τη δική του φιλοσοφία. Επίσης, "δούλεψε"και τη θεώρηση του Ηράκλειτου αλλά και του Παρμενίδη. Η θεωρία των Ιδεών (ή Μορφών, καλύτερα) ας πούμε, που είναι το απαύγασμα της μεταφυσικής του, δεν συναντάται στον Πυθαγόρα. Η διδασκαλία του στην Ακαδημία, ήταν καθαρά φιλοσοφικού τύπου και δεν είχε σχέση με τη σχολή του Πυθαγόρα (για την οποία, ας μην ξεχνάμε και τον κοινοβιακό της χαρακτήρα, κάτι που δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό και την αυστηρή επιλογή των συμμετεχόντων σ' αυτήν). Κι επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον ένα σημείο σε κάποια επιστολή του (την 7η, αν θυμάμαι καλά) που λέει πως, ότι πιστεύει ο ίδιος, ο Πλάτων, δεν γράφτηκε ποτέ, σε κανένα έργο του.
Θέλω να πω με λίγα λόγια, ότι, διόμισυ χιλιάδες χρόνια μετά, μπορούμε βεβαίως να μιλάμε για επιρροές, (όπως συμβαίνει σε όλα τα πεδία γνώσης, επιστήμης και φιλοσοφίας) αλλά, μέχρι εκεί. Αλλά, το γεγονός και μόνον ότι τόσον καιρό μετά, όχι μόνον εξακολουθούν να υφίστανται οι επιρροές, αλλά η σύγχρονη επιστήμη πλησιάζει όλο και περισσότερο στις πυθαγόρειες και πλατωνικές θεωρήσεις, δείχνει ότι αυτές δεν είναι καθόλου φιλάσθενες. Εστω και στη μορφή που σώθηκαν. Αντίθετα, το μυστικό που διαδίδεται προφορικά σε κάποιους εκλεκτούς, δεν μου εμπνέει καμμιά αίσθηση εγκυρότητας...
-
Ladyhawk
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 602
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
- Τοποθεσία: Athens
- Επικοινωνία:
Καλησπέρα και από μένα σε όλους τους φίλους.
Ίσως τελικά, ο λόγος που η Πυθαγόρεια φιλοσοφία έχει μείνει όρθια στο πέρασμα των χρόνων, να είναι αυτή η «σύνθεση» που αναφέρει η αγαπητή qubit.
Αψεγάδιαστο συνήθως δεν είναι τίποτα, άρα λοιπόν κάθε τι που είναι συγκερασμός κάποιων άλλων, το πιο πιθανό είναι να είναι καλύτερο από τα επιμέρους.
Ίσως τελικά, ο λόγος που η Πυθαγόρεια φιλοσοφία έχει μείνει όρθια στο πέρασμα των χρόνων, να είναι αυτή η «σύνθεση» που αναφέρει η αγαπητή qubit.
Αψεγάδιαστο συνήθως δεν είναι τίποτα, άρα λοιπόν κάθε τι που είναι συγκερασμός κάποιων άλλων, το πιο πιθανό είναι να είναι καλύτερο από τα επιμέρους.
Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...
Μπρε, μπρε, μην τολμήσω και χαλάσει ο υπολογιστής μου για μια μέρα, παίρνετε φόρα και δεν σας προλαβαίνω.
Ο Πυθαγόρας ήταν σπουδαία σπουδαίος (χαίρω πολύ, θα μου πείτε) καθώς και εκείνο το εξαιρετικό τρίο Θαλής - Αναξιμένης - Αναξίμανδρος, και χώρια ο Δημόκριτος, και ακόμα πιο χώρια ο εκπληκτικός Ηράκλειτος (άμα θυμηθώ θα σας πω κι άλλους). Αυτοί οι άνθρωποι τα είχαν πει όλα. Εδώ λοιπόν έχουμε ένα θέμα. Άλλο το να ενσωματώνεται η φιλοσοφία τους σε (πολύ) μεταγενέστερες ομάδες και άλλο το να λένε κάποιες (πολύ) μεταγενέστερες ομάδες ότι είναι συνεχιστές. Πώς είναι συνεχιστές, δηλαδή; Κι αν εμένα μου αρέσει ο Ηράκλειτος και πάρω τη φιλοσοφία του προσθέτοντας τους δικούς μου μαϊντανούς (μάλιστα, μαϊντανούς) θα σημαίνει ότι είμαι συνεχιστής του Ηράκλειτου; Α, δεν πάμε καλά. Κάτι τέτοια μου κάνουν και με τους Ναΐτες και συγχίζομαι.
Φίλτατε Ramoglou, αν θυμάμαι καλά -δεν παίρνω και όρκο αυτή τη στιγμή- στο Regius Poem ο μαστρο-Ευκλείδης δεν φέρεται ακριβώς ως ο ιδρυτής του Τεκτονισμού, αλλά ως πρωτομάστορας, ας πούμε- ή κάτι ως "επίτιμος". Δεν προλαβαίνω τώρα να το κοιτάξω.
Φιλτάτη Qubit, για το φίλτατο Φαμπρ ντ' Ολιβέ δεν ξέρω αν σιγούν οι βιογράφοι, ξέρω όμως (όλος ο κόσμος το ξέρει) για την τρίτη ενασχόλησή του περί τα μυστικιστικά. Εκτός πια κι αν ήταν μια τέταρτη. Τι μου θύμισες τώρα, όλη αυτή τη ρομαντική παρέα... ντ'Αλβέντρ, ντε Γκαϊτά (και άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι) που αν τους γνωρίσεις θα σε διακατέχει πλέον μια έμφυτη συμπάθεια προς ορισμένου είδους τάγματα. Τουλάχιστον οι άνθρωποι ήταν (όσο το δυνατόν) σοβαροί, δεν δήλωναν συνεχιστές. :)
Ο Πυθαγόρας ήταν σπουδαία σπουδαίος (χαίρω πολύ, θα μου πείτε) καθώς και εκείνο το εξαιρετικό τρίο Θαλής - Αναξιμένης - Αναξίμανδρος, και χώρια ο Δημόκριτος, και ακόμα πιο χώρια ο εκπληκτικός Ηράκλειτος (άμα θυμηθώ θα σας πω κι άλλους). Αυτοί οι άνθρωποι τα είχαν πει όλα. Εδώ λοιπόν έχουμε ένα θέμα. Άλλο το να ενσωματώνεται η φιλοσοφία τους σε (πολύ) μεταγενέστερες ομάδες και άλλο το να λένε κάποιες (πολύ) μεταγενέστερες ομάδες ότι είναι συνεχιστές. Πώς είναι συνεχιστές, δηλαδή; Κι αν εμένα μου αρέσει ο Ηράκλειτος και πάρω τη φιλοσοφία του προσθέτοντας τους δικούς μου μαϊντανούς (μάλιστα, μαϊντανούς) θα σημαίνει ότι είμαι συνεχιστής του Ηράκλειτου; Α, δεν πάμε καλά. Κάτι τέτοια μου κάνουν και με τους Ναΐτες και συγχίζομαι.
Φίλτατε Ramoglou, αν θυμάμαι καλά -δεν παίρνω και όρκο αυτή τη στιγμή- στο Regius Poem ο μαστρο-Ευκλείδης δεν φέρεται ακριβώς ως ο ιδρυτής του Τεκτονισμού, αλλά ως πρωτομάστορας, ας πούμε- ή κάτι ως "επίτιμος". Δεν προλαβαίνω τώρα να το κοιτάξω.
Φιλτάτη Qubit, για το φίλτατο Φαμπρ ντ' Ολιβέ δεν ξέρω αν σιγούν οι βιογράφοι, ξέρω όμως (όλος ο κόσμος το ξέρει) για την τρίτη ενασχόλησή του περί τα μυστικιστικά. Εκτός πια κι αν ήταν μια τέταρτη. Τι μου θύμισες τώρα, όλη αυτή τη ρομαντική παρέα... ντ'Αλβέντρ, ντε Γκαϊτά (και άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι) που αν τους γνωρίσεις θα σε διακατέχει πλέον μια έμφυτη συμπάθεια προς ορισμένου είδους τάγματα. Τουλάχιστον οι άνθρωποι ήταν (όσο το δυνατόν) σοβαροί, δεν δήλωναν συνεχιστές. :)
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Αγαπημένε μου Elissaio το Regius Poem γράφτηκε το 14ο Αιώνα.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό η Τέχνη του Τεκτονισμού δημιουργήθηκε στην ελληνιστική Αίγυπτο από τον σοφό Ευκλείδη μέσα από την Γεωμετρία.
Το κείμενο λέει ότι εκείνη την εποχή ο Ευκλείδης ζήτησε και πήρε Βασιλική Άδεια για να οργανώσει μια Αδελφότητα, για να διδάξει τα παιδιά, πνευματικά καλλιεργημένων οικογενειών, οι οποίες ανησυχούσαν για το πώς θα μπορούσαν να δώσουν υψηλές αξίες και ένα έντιμο μέλλον στα παιδιά τους.
Η Αδελφότητα ονομάσθηκε Τέχνη του Ορθού Τεκτονισμού και σ΄ αυτή ο Ευκλείδης δίδασκε τις Επτά Ελεύθερες επιστήμες.
Άρα δεν είναι ο πρωτομάστορας ο Ευκλείδης, άλλος είναι και αυτός που είναι, περιλαμβάνεται στη σύγχρονη Τεκτονική Ιστορία και προέρχεται μέσα από τη Βίβλο.
Το όνομα του Ευκλείδη θα παραφθαρεί μέσα απο τις αντιγραφές και έτσι σταδιακά χάνεται απο τα Τεκτονικά Έγγραφα. Αλλά ας μην ξεφύγουμε άλλο.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό η Τέχνη του Τεκτονισμού δημιουργήθηκε στην ελληνιστική Αίγυπτο από τον σοφό Ευκλείδη μέσα από την Γεωμετρία.
Το κείμενο λέει ότι εκείνη την εποχή ο Ευκλείδης ζήτησε και πήρε Βασιλική Άδεια για να οργανώσει μια Αδελφότητα, για να διδάξει τα παιδιά, πνευματικά καλλιεργημένων οικογενειών, οι οποίες ανησυχούσαν για το πώς θα μπορούσαν να δώσουν υψηλές αξίες και ένα έντιμο μέλλον στα παιδιά τους.
Η Αδελφότητα ονομάσθηκε Τέχνη του Ορθού Τεκτονισμού και σ΄ αυτή ο Ευκλείδης δίδασκε τις Επτά Ελεύθερες επιστήμες.
Άρα δεν είναι ο πρωτομάστορας ο Ευκλείδης, άλλος είναι και αυτός που είναι, περιλαμβάνεται στη σύγχρονη Τεκτονική Ιστορία και προέρχεται μέσα από τη Βίβλο.
Το όνομα του Ευκλείδη θα παραφθαρεί μέσα απο τις αντιγραφές και έτσι σταδιακά χάνεται απο τα Τεκτονικά Έγγραφα. Αλλά ας μην ξεφύγουμε άλλο.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Αγαπητή qubit, δεν είπαμε πως η διδασκαλία του Πυθαγόρα είναι ένα άθροισμα των όσων εδιδάχθη κατά την περίοδο της δικής του εκμάθησης, είπαμε πως αυτά τα οποία εδιδάχθη αποτέλεσαν την βάση για τα όσα εκείνος συνέταξε ως διδασκαλία του. Η σύνδεση είναι προφανής και σίγουρα μπορούμε μέσα στη διδασκαλία του σοφού αυτού ανθρώπου, του Μύστου Πυθαγόρα να βρούμε τα ψήγματα εκείνα της ΜΙΑΣ και παγκόσμιας αλήθειας.
Δικό μου πιστεύω (και συγχωρήστε με αν κάνω λάθος) είναι, πως όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και αυτό διαφαίνεται μέσα από την λεπτομερή εξέταση.
Σίγουρα η διάνοια ενός Υψηλού Όντος, όπως ήταν ο Πυθαγόρας, θα φώτιζε ακόμα περισσότερο το σκοτεινό δρόμο της αναζήτησης και της πορείας μας προς την εξέλιξη.
Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι κανένα μυστικό δεν μεταδίδεται σε κάποιους εκλεκτούς μέσω του προφορικού λόγου. Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι μέσω της προσωπικής εργασίας, κάποιος να φθάσει στο σημείο να γνωρίσει και να προχωρήσει, στα άδυτα της γνώσης.
Δικό μου πιστεύω (και συγχωρήστε με αν κάνω λάθος) είναι, πως όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και αυτό διαφαίνεται μέσα από την λεπτομερή εξέταση.
Σίγουρα η διάνοια ενός Υψηλού Όντος, όπως ήταν ο Πυθαγόρας, θα φώτιζε ακόμα περισσότερο το σκοτεινό δρόμο της αναζήτησης και της πορείας μας προς την εξέλιξη.
Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι κανένα μυστικό δεν μεταδίδεται σε κάποιους εκλεκτούς μέσω του προφορικού λόγου. Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι μέσω της προσωπικής εργασίας, κάποιος να φθάσει στο σημείο να γνωρίσει και να προχωρήσει, στα άδυτα της γνώσης.
-
pikos apikos
- Δημοσιεύσεις: 74
- Εγγραφή: Πέμ Ιουν 09, 2005 11:55 pm
- Επικοινωνία:
Tελικα το Θεμα ειναι ο Πυθαγορας και η διδασκαλια του η απο που επηρεαστηκε.Συνηθως ολες οι συζητησεις καταληγουν εκει και χανεται το νοημα που ειναι οι σκεψεις του καθενος πανω στη φιλοσοφια.Οσον αφορα τις εππιροες και απο που προηλθε η σκεψη του,σιγουρα εππηρεαστηκε απο αυτα στα οποια διδαχτηκε αλλα εβαλε και τη δικη του σφραγιδα καινοτομωντας σε καποιο τροπο σκεψης.Κατι αντιστοιχο ειναι η περιπτωση του Μαρξ που αν και διαφερει απο τους ιδεαλιστες εν τουτοις χωρις Χεγκελ τοτε Μαρξ παπαλα!!!!Παρθενογενεση ειναι αδυνατη γιατι και αυτος ηταν προιον καποιας κοινωνιας.Τωρα γιατι συνηθως βλεπω να ψαχνονται απεγνωσμενα οι "ριζες" και να καταληγουμε εν τελει στον Τεκτωνισμο ειναι αξιο αποροιας.Χαλαρωστε λιγο,δεν μπορει ολα να καταληγουν εκει.
Πικος Απικος
Αγαπητή qubit έχεις δίκιο. Το αντικείμενο του "μεταφέρθηκε" δεν είναι κάποιο "συμπαντικό μυστικό", αλλά οι επιρροές φιλοσοφιών που οδήγησαν στη σύνθεση του Πυθαγορισμού, και από τις οποίες φαίνεται να διέπονται σύγχρονες σχολές.
Εξετάζοντας την ιστορική συνέχεια της Πυθαγόρειας παράδοσης θα συναντήσουμε φιλοσόφους που επηρέασαν ή συμμετείχαν σε όλα τα "ευρυζωνικά" τάγματα (Ροδοσταυρισμός, Τεκτονισμός, Θεοσοφία, Ερμητισμός), απόδειξη μάλλον της φιλοσοφικής συγγένειας αυτών, αλλά και του πολυσυλλεκτικού πνεύματος του Πυθαγορισμού.
Ο φίλος Elissaios έθεσε κάτι σημαντικό. Ο ερευνητής οφείλει να διακρίνει μεταξύ των συνεχιστών (αν υπάρχουν - αμφιλεγόμενο και δυσεύρετο) και όσων έχουν ενσωματώσει διδασκαλίες της πυθαγόρειας φιλοσοφίας στο σύστημά τους. Ο πρώτοι οφείλουν να εγκολπίσουν (ανανεωμένες) όλες τις συνιστώσες (ηθική, ψυχολογία, μουσική, διατροφή, θεραπευτική, αριθμολογία, στερεομετρία, κοινωνιολογία, φυσική και κοσμολογία) διατηρώντας κάποια στεγανά, ενώ οι δεύτεροι έχουν το ελεύθερο να επικαλεστούν όποιο και όσο μέρος της διδασκαλίας όποτε κρίνουν σκόπιμο.
Κατά λογική συνέπεια, και διορθώστε ή συμπληρώστε αν κρίνετε σκόπιμο, για να βρεθεί η σύγκλιση μιας σύγχρονης σχολής με τον Πυθαγορισμό θα πρέπει να εξετασθεί η ευθυγράμμισή της με τα παραπάνω κριτήρια.
Εξετάζοντας την ιστορική συνέχεια της Πυθαγόρειας παράδοσης θα συναντήσουμε φιλοσόφους που επηρέασαν ή συμμετείχαν σε όλα τα "ευρυζωνικά" τάγματα (Ροδοσταυρισμός, Τεκτονισμός, Θεοσοφία, Ερμητισμός), απόδειξη μάλλον της φιλοσοφικής συγγένειας αυτών, αλλά και του πολυσυλλεκτικού πνεύματος του Πυθαγορισμού.
Ο φίλος Elissaios έθεσε κάτι σημαντικό. Ο ερευνητής οφείλει να διακρίνει μεταξύ των συνεχιστών (αν υπάρχουν - αμφιλεγόμενο και δυσεύρετο) και όσων έχουν ενσωματώσει διδασκαλίες της πυθαγόρειας φιλοσοφίας στο σύστημά τους. Ο πρώτοι οφείλουν να εγκολπίσουν (ανανεωμένες) όλες τις συνιστώσες (ηθική, ψυχολογία, μουσική, διατροφή, θεραπευτική, αριθμολογία, στερεομετρία, κοινωνιολογία, φυσική και κοσμολογία) διατηρώντας κάποια στεγανά, ενώ οι δεύτεροι έχουν το ελεύθερο να επικαλεστούν όποιο και όσο μέρος της διδασκαλίας όποτε κρίνουν σκόπιμο.
Κατά λογική συνέπεια, και διορθώστε ή συμπληρώστε αν κρίνετε σκόπιμο, για να βρεθεί η σύγκλιση μιας σύγχρονης σχολής με τον Πυθαγορισμό θα πρέπει να εξετασθεί η ευθυγράμμισή της με τα παραπάνω κριτήρια.
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Ο pikos apikos έγραψε:"...Τελικά το Θέμα είναι ο Πυθαγόρας και η διδασκαλία του ή από που επηρεάστηκε..."
Αγαπητέ Πίκο Απίκο, νομίζω πως ο εξίσου αγαπητός Ευθύμης ήταν ξεκάθαρος στην τοποθέτησή του
Ο Ευθύμης έγραψε:"...Αγαπητοί φίλοι, το παρόν θέμα αισιοδοξεί να περισυλλέξει στοιχεία περί του σύγχρονου Πυθαγορισμού, ο οποίος τυγχάνει προσωπικού ενδιαφέροντος. Ποια από τα σύγχρονα τάγματα ή ομάδες έχουν επηρεαστεί από τη συγκεκριμένη (και τις συγγενείς της και ιστορικά εκατέρωθεν, ορφική και πλατωνική) ελληνική μυσταγωγική παράδοση και σε ποιο βαθμό;..."
Έτσι λοιπόν με αυτές τις προϋποθέσεις, θα πρέπει να εστιαστούμε αφ' ενός στο σε ποια ΣΥΓΧΡΟΝΑ τάγματα ή ομάδες υπάρχει ΑΥΤΟΥΣΙΟΣ ο Πυθαγορισμός και αφ' ετέρου σε ποια ΣΥΓΧΡΟΝΑ τάγματα ή ομάδες υπάρχει μέρος ή τμήμα των διδασκαλιών που διδάχτηκαν στο Ομακοείον του Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας...
Και μιας και αναφέρθηκα στο Ομακοείον του Κρότωνα, να αναφερθώ στην ΠΡΩΤΗ ΤΑΞΗ ή αναβαθμίδα της σχολής του Πυθαγόρη...
Αυτή ήταν η Ακουσματική στους μαθητές της οποίας ΕΠΙΒΑΛΛΟΤΑΝ ΣΙΩΠΗ, για ΔΥΟ ή για πέντε χρόνια.
Ο μαθητής λοιπόν ΔΕΝ μίλαγε παρά μόνον άκουγε και ας μην νομίσετε ότι άκουγαν τον ίδιο τον Πυθαγόρα...
Όχι, αυτούς που άκουγαν ήταν οι Μύστες που ήταν οι Εσωτερικοί μαθητές του Πυθαγόρα στους οποίου και δίδασκε απευθείας ο ίδιος ο Μεγάλος Διδάσκαλος και η τάξη αυτή ονομαζόταν τάξη των Εσωτερικών ή των Εποπτών.
Αυτά προς το παρόν...
Με εκτίμηση σε Εκείνους τους πρώτους Πυθαγοριστές ΑΛΛΑ και σε εκείνους τους σημερινούς συνεχιστές τους...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Επιστροφή σε “- ΤΑΓΜΑΤΑ - ΣΧΟΛΕΣ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 8 επισκέπτες