Τα Σύμβολα και η Αλήθεια

[Baudelaire]

Τα σύμβολα και τα αλληγορικά τελετουργικά είναι θεμελιώδη στοιχεία των εσωτερικών και μαγικών οργανώσεων.

Στο συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα να συζητήσουμε το κατά πόσο προάγουν την εύρεση συγκεκριμένων αληθειών, και όχι αφηρημένων και σοφιστικών.
Ξεκινάω πρώτος με την παρατήρηση ότι εκ των πραγμάτων η Αλήθεια εκλαμβάνεται διαφορετικά από τους ανθρώπους .

Μήπως, όμως, η υπερβολική χρήση αφηρημένων εννοιών και συμβόλων, μας απομακρύνει από τον κόσμο της πρακτικότητας, και μας οδηγεί σε μια " απόμακρη γωνιά του σύμπαντος ", όπως έλεγε και ο ηγούμενος του μυθιστορήματος του Ο. Έκο " Το Όνομα του Ρόδου " ?

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Baudelaire,
αρχικά σε καλωσορίζω στο χώρο μας και σου εύχομαι να έχεις μία εποικοδομητική παραμονή.

Αναφέρεις πως η αλήθεια εκλαμβάνεται διαφορετικά από τους ανθρώπους.
Θα συμφωνήσω σε αυτό, προσθέτοντας πως αυτό δεν σημαίνει πως αυτό που αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι και το αληθινό.

Η αλήθεια όμως είναι μία και μοναδική και σκοπός όλων είναι να την προσεγγίσει όσο πιο πολύ μπορεί, μιας και ολόκληρη δεν θα μπορέσει να την μάθει μίας και είναι απροσπέλαστη στην βαθύτερη ουσία της. Άλλωστε εάν η αλήθεια αποκαλυπτόταν σε όλης της την έκταση, ο άνθρωπος θα έπαυε να είναι ερευνητής, θα είχε φτάσει την τελειότητα και θα είχε γίνει ένα με το Θεό.

Οι διαφορετικές απόψεις όμως και οι ποικίλοι αποσυμβολισμοί είναι χρήσιμοι προκειμένου κανείς να βγάλει την συνισταμένη αυτών που σίγουρα θα βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματική αλήθεια.

Μέσα σε όλο αυτό όμως μπορεί κανείς εύκολα να πέσει στο τρυπάκι των σοφιστιών όπως αναφέρεις το οποίο όμως για να αποφευχθεί χρειάζεται προσωπική εργασία ωριμότητα και συνείδηση. Εάν αυτά δεν υπάρχουν τότε ναι, εύκολα κανείς παρασύρεται από αυτά. Αυτό όμως δεν το θεωρώ κακό μίας και όπως είναι γνωστό ο δρόμος της αναζήτησης δεν είναι εύκολος και δεν είναι για όλους.

[Baudelaire]

Αγαπητή Ladyhawk, καλώς σας βρήκα !

Αναρωτιέμαι εάν η ωριμότητα και η συνείδηση είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας σε όσους ασχολούνται με τον αποσυμβολισμό μύθων, τελετουργικών, εμβλημάτων κλπ .

Δυστυχώς ( ή ευτυχώς ) η Φιλοσοφία, αν και θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε επιστήμη, δεν διαθέτει απόλυτους νόμους και θεωρίες .
Προσωπικά θεωρώ ότι ένας βασικός λόγος της ύπαρξης των συμβόλων είναι η μετάδωση του νοήματος κάποιων Ιδεών, οι οποίες δεν μεταδίδονται εύκολα με λόγια .
Άρα, λοιπόν, προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα :

1. Όσοι ασχολούνται με τον αποσυμβολισμό, χρησιμοποιούν όντως τα συμπεράσματά τους πρακτικά στην καθημερινή τους ζωή, ή όλη αυτή η επίπονη διαδικασία αποσκοπεί στην ψυχική τέρψη, με την ίδια έννοια που παρακολουθούμε ένα θεατρικό έργο για να ηδονισθούμε ψυχικά ?

Ο λόγος που ανέφερα το Όνομα του Ρόδου δεν είναι τυχαίος ...
Κατά την γνώμη μου ο μυστικισμός έχει εκφρασθεί, πρώτον, με μια μορφή εντελώς αποκομένη από την γη και την κοινωνία, και δεύτερον, με την απομάκρυνση του μυστικιστή μεν από τον κοινωνικό χώρο, αλλά και με τη συχνή επαφή του με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους .

2. Η τάση κάποιων φιλοσόφων του εσωτερισμού να χρησιμοποιούν αφηρημένες μεταφυσικές έννοιες και σύμβολα, οδήγησε πολλούς από αυτούς να αμφισβητήσουν την ίδια την ύπαρξη του πραγματικού κόσμου και της ύλης . Βέβαια, η συγκεκριμένη οπτική έχει επαναληφθεί στην ιστορία της Φιλοσοφίας από τους Ιδεαλιστές φιλοσόφους, που πίστευαν ότι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί τα πάντα, και δεν υπάρχει τίποτα .
Από εκεί προήλθε και η περίφημη ρήση του Καρτέσιου σκέπτομαι, άρα υπάρχω, ως απάντηση στους παραπάνω ισχυρισμούς .
Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτήν την παγίδα ?

Τέλος, να αναφέρω ότι η αμφισβήτηση της Αλήθειας από πολλούς φιλοσόφους δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη του υλικού κόσμου, αλλά με τις παγιωμένες απόψεις που μας κλείνουν μέσα σε ένα στενό καβούκι ...

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Baudelaire

Θεωρώ πως η ωριμότητα και η συνείδηση θα πρέπει να κυριαρχούν σε αυτόν που θέλει να ασχοληθεί με όλα αυτά. Την στιγμή που αγνοείται η ύπαρξη τους, έχουμε τα φαινόμενα που ενδεχομένως οι περισσότεροι να έχουμε συναντήσει, τα οποία δεν είναι άλλα από ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεφύγει εντελώς και είναι για μέσα, νομίζοντας πως παράγουν έργο !

Μέσα στο δρόμο της φιλοσοφίας και της αναζήτησης μπορεί να κανείς να συναντήσει διάφορους δρόμους και έχει το δικαίωμα της επιλογής, να διαλέξει δηλαδή αυτόν που θεωρεί πως του κάνει καλύτερα. Υπάρχει ποικιλία σχολών εσωτερισμού, που αν δεν κάνω λάθος κάποιες από αυτές δογματίζονται, πράγμα που για μένα λειτουργεί ανασταλτικά και δεν αφήνει το άτομο να εξελιχθεί πλήρως. Απόλυτο δεν είναι τίποτα, είναι όμως απαραίτητο να ασπαστεί κανείς κάποιες θεωρίες οι οποίες θα λειτουργούν σαν βάση στο δρόμο που ο ίδιος διάλεξε. Αλίμονο εάν όλες οι σκέψεις ήταν άναρχες και δεν στηρίζονταν πουθενά, τότε δεν θα μπορούσαμε να καταλήξουμε και πουθενά.

Σημασία – κατ’ εμέ – έχει το να ερευνά κανείς και να προσπαθεί να προσεγγίσει την αλήθεια, πράγμα που απαιτεί κόπο και πόνο γιατί είναι οδυνηρό να πρέπει να γκρεμίσεις ότι έχεις φτιάξει μέχρι τώρα γιατί αποδείχτηκε «σάπιο»....

Όσον αφορά τα σύμβολα θα συμφωνήσω μαζί σου πως ύπαρξη τους χρησιμεύει στον να μπορέσουν να παραμείνουν κάποια πράγματα ζωντανά μέσα από την ύπαρξη και το πέρας του χρόνου. Επίσης συντελούν στην μετάδοση εννοιών και πραγμάτων, εκεί που η γλώσσα δεν βοηθάει. Μία άλλη εκδοχή είναι ότι η γνώση δεν είναι για όλους. Δεν είναι για αυτούς που δεν μπορούν να την αξιολογήσουν και να την αναγνωρίσουν, άρα η ύπαρξή τους και για αυτό το λόγο είναι θεμιτή.

Ο μυστικισμός τώρα είναι ένα μέσο (και όχι το μοναδικό) για να καταφέρει ο άνθρωπος να ταυτιστεί με την απώτερη πραγματικότητα και να ενωθεί με το Θεό. Αυτό όμως είναι ένας δρόμο, όποιος θεωρεί ότι μπορεί να ταυτιστεί με αυτά που πρεσβεύει μπορεί και να τον ακολουθήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μόνο έτσι επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.

Καλημέρα !

[Baudelaire]

Αγαπητή Ladyhawk,
Θεωρώ ότι μία από τις μεγαλύτερες παγίδες που μπορούμε να πέσουμε, είναι η γενικότητα των λέξεων . Θα πρέπει να δώσουμε έναν σαφέστατο ορισμό στις λέξεις ωριμότητα και συνείδηση . Όχι τίποτε άλλο αλλά μπορεί να τις χρησιμοποιούμε μαζί και να καταλαβαίνουμε διαφορετικές σημασίες - οι λέξεις είναι και αυτές σύμβολα !

Σε δεύτερο πλάνο, πιστεύω ότι η ενασχόληση με τον αποσυμβολισμό πολλές φορές δεν έχει χαρακτήρα πρακτικό , δηλαδή δεν εξωτερικεύεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ( π.χ. πολιτικά, προβλήματα προσωπικά του καθενός μας, περιβαλλοντολογικά, τριτοκοσμικά κλπ ). Ο φιλόσοφος αναλώνεται σε θεωρίες και συζητήσεις, οι οποίες τον ευχαριστούν εγκεφαλικά, και ενδεχομένως, ψυχικά . Σα να διαβάζει ένα ποίημα του Βωδλαίρ .

Ένα από τα μεγαλύτερα μαγικά και φιλοσοφικά σύμβολα είναι ο Ζυγός
Ο άνθρωπος που σκέπτεται πολύ δεν πράττει, ο άνθρωπος που πράττει μόνον, δεν σκέπτεται . . .

Μία άλλη εκδοχή είναι ότι η γνώση δεν είναι για όλους. Δεν είναι για αυτούς που δεν μπορούν να την αξιολογήσουν και να την αναγνωρίσουν, άρα η ύπαρξή τους και για αυτό το λόγο είναι θεμιτή.

Ο εσωτερισμός κάποιων φιλοσόφων ( Πυθαγόρας, Πλάτων ) και ταγμάτων
έχει κατηγορηθεί για ελιτισμό και αριστοκρατισμό . Μάλιστα, κάποιοι είπαν ότι το κύρος τους το στήριξαν στο γεγονός ότι ήταν "ακατανόητοι από τους πολλούς", δηλαδή εξυπνότεροι από τον μέσο άνθρωπο . Προσωπικά θεωρώ ότι η ισοπέδωση των ικανοτήτων των μελών μιας κοινωνίας είναι λαϊκισμός . Εκ των πραγμάτων δεν είμαστε όλοι ίσοι σωματικά ή διανοητικά . Το θέμα, όμως, είναι μήπως κάποιοι εμποδίζουν τους υπόλοιπους, που έχουν ίδιες ικανότητες με αυτούς, να εξελιχθούν .
Ο Ελιφάς Λευί π.χ. γράφει κάπου ότι ο σοφός ( βλέπε ο ηγέτης ) είναι ο πληρεξούσιος του Θεού . Ποιά είναι η άποψή σου για αυτό ?

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Baudelaire καλημέρα,

Θεωρώ ότι μία από τις μεγαλύτερες παγίδες που μπορούμε να πέσουμε, είναι η γενικότητα των λέξεων . Θα πρέπει να δώσουμε έναν σαφέστατο ορισμό στις λέξεις ωριμότητα και συνείδηση . Όχι τίποτε άλλο αλλά μπορεί να τις χρησιμοποιούμε μαζί και να καταλαβαίνουμε διαφορετικές σημασίες - οι λέξεις είναι και αυτές σύμβολα !

Έχεις δίκιο η γενικότητα των λέξεων είναι κάτι που ενέχει παγίδες.
Η Ελληνική γλώσσα όμως, είναι από τις πιο πλούσιες για να μην πω η πλουσιότερη, με αποτέλεσμα εάν κάποιος την γνωρίζει πολύ καλά μπορεί πάντα να ακριβολογεί σε αυτά που λέει. Τώρα βέβαια το πόσοι την γνωρίζουν πραγματικά καλά, είναι άλλο καπέλο.... πάντως υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

Η ωριμότητα είναι μία κατάσταση η οποία επέρχεται μετά από βιωματικές καταστάσεις οι οποίες προσδίδουν λιθαράκια γνώσης στον καθένα. Μέσα από αυτή την διαδικασία ο καθένας μαθαίνει πράγματα, εξελίσσεται και γίνεται πιο σοφός.

Η συνείδηση είναι μεγάλο θέμα και δεν μπορεί να οριστεί σε δύο γραμμές, θα μπορούσε ακόμα να γίνει και ολόκληρο θέμα προκειμένου να καλυφθεί από πολλές μεριές.

Χρησιμοποιώντας τις δύο αυτές λέξεις σε αυτό που είπα σε προηγούμενο post, ήθελα να τονίζω πως ο καθένας που αποφασίζει να ασχοληθεί με ανάλογα θέματα θα πρέπει πρώτα να έχει κατανοήσει τι είναι αυτό που ζητά να ασχοληθεί, γιατί θέλει να το κάνει, να έχει κατανοήσει πως δεν είναι κάτι για να περνάει την ώρα του έτσι επιφανειακά και τέλος να κατανοήσει πως αυτό δεν είναι απλά μία μόδα την οποία πρέπει να ακολουθεί για να είναι in.

Σε δεύτερο πλάνο, πιστεύω ότι η ενασχόληση με τον αποσυμβολισμό πολλές φορές δεν έχει χαρακτήρα πρακτικό , δηλαδή δεν εξωτερικεύεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ( π.χ. πολιτικά, προβλήματα προσωπικά του καθενός μας, περιβαλλοντολογικά, τριτοκοσμικά κλπ ). Ο φιλόσοφος αναλώνεται σε θεωρίες και συζητήσεις, οι οποίες τον ευχαριστούν εγκεφαλικά, και ενδεχομένως, ψυχικά . Σα να διαβάζει ένα ποίημα του Βωδλαίρ .

Ο εσωτερισμός και όλα όσα υπάγονται σε αυτόν μας δίνει έναν τρόπο ζωής. Δεν έχει σημασία εάν ο αποσυμβολισμός δεν βοηθάει πρακτικά πχ. στο να αντιμετωπισθεί ένα περιβαντολογικό πρόβλημα. Μπορεί να βοηθήσει όμως αυτόν που προσπαθεί να λύσει αυτό το πρόβλημα με αποτέλεσμα να βρει τη λύση ποιο εύκολα.

Προσωπικά θεωρώ ότι η ισοπέδωση των ικανοτήτων των μελών μιας κοινωνίας είναι λαϊκισμός . Εκ των πραγμάτων δεν είμαστε όλοι ίσοι σωματικά ή διανοητικά . Το θέμα, όμως, είναι μήπως κάποιοι εμποδίζουν τους υπόλοιπους, που έχουν ίδιες ικανότητες με αυτούς, να εξελιχθούν .

Θα ήθελα να μου αναλύσεις λίγο περισσότερο τι εννοείς με αυτό ? με ποιο τρόπο θα μπορούσε κάποιος να εμποδίσει τον άλλον από το να μάθει και να εξελιχθεί?
Αυτός που έχει φτάσει σε κάποιο χ επίπεδο ουσιαστικά, δεν θα έκανε κάτι εις βάρος κάποιου άλλου. Αυτός που θα προβεί σε τέτοιες ενέργειες σημαίνει πως είναι πολύ χαμηλά, βάλλεται και εξαρτάται ακόμα από τα ελαττώματα και τα ποταπά συναισθήματα που τον διακατέχουν. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα πρέπει αρχικά να ασχοληθεί με τον ίδιο του τον εαυτό προκειμένου να τον απαλλάξει από αυτά ή ακόμα να μπορέσει όλα αυτά τα μέταλλα να τα χαλιναγωγήσει όσο μπορεί.

Ο Ελιφάς Λευί π.χ. γράφει κάπου ότι ο σοφός ( βλέπε ο ηγέτης ) είναι ο πληρεξούσιος του Θεού . Ποιά είναι η άποψή σου για αυτό ?

Την φράση του Λεβί την βρίσκω τραβηγμένη αν και στο βάθος της μπορεί να περιέχει κάποια δόση αλήθειας. Αναρωτιέμαι εάν η αναφορά αυτή είναι γενική ή αναφέρεται σε θρησκευτικό ηγέτη.

Νομίζω θα πρέπει να οριοθετήσουμε την λέξη ηγέτης που φαίνεται να είναι συνώνυμη με το σοφός. Ηγέτης υπάρχουν ανά τον κόσμο αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι και σοφοί, μπορεί απλά να έχουν γνώση του αντικειμένου που ηγούνται και να είναι χαρισματικοί. Η σοφία όμως έχει πιο βαθύ νόημα και εμπεριέχει ποιο πολλά στοιχεία.
Ένας σοφός σίγουρα μπορεί να είναι και ηγέτης γιατί απλά θα έχει την γνώση, θα γνωρίζει πως να το κάνει.

Για μένα ο Θεός είναι ένας και μοναδικός και φυσικά αναντικατάστατος. Επίσης δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος εδώ στον υλικό κόσμο που να λειτουργεί για λογαριασμό Του.

Τώρα εάν το τραβήξουμε λίγο παραπάνω και πούμε πως ένας σοφός γνωρίζει πάρα πολλά (όχι τα πάντα γιατί τότε θα τον λέγαμε Θεό) σίγουρα είναι και πολύ παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο, μπορεί και δρα σε άλλα επίπεδα, τότε ίσως ο ρόλος του να είναι να μεταφέρει στον υπόλοιπο κόσμο τον Λόγο, αλλά και πάλι δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει κάποιος να δράσει αντ’ Αυτού.

Εσύ πως το βλέπεις?