ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

[Ramoglou]

Πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες του θρησκευτικού φανατισμού, στο σχολείο έχουμε διδαχθεί για τους θρησκευτικούς πολέμους οι οποίοι έγιναν κατά το παρελθόν, στο σήμερα διαπιστώνουμε το ταμπούρωμα πίσω από θρησκευτικά δόγματα.

Συχνά όλοι ακούμε πύρινους λόγος υπέρ της μίας ή της άλλης θρησκείας, συχνά βλέπουμε προσπάθεια μείωσης του ενός ή του άλλου θρησκευτικού δόγματος, καθημερινά ζούμε την προσπάθεια των Ιερατείων να αποκρύψουν τον εκμαυλισμό τους.

Γιατί όμως στεκόμαστε στο εκάστοτε Θρησκευτικό δόγμα ;
Γιατί δεν αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα του τρόπου της λατρείας ;
Γιατί θέλουμε το δικό μας δογματικό πιστεύω να είναι το καλύτερο ;

Αυτοί που έφτιαξαν αυτούς τους Θρησκευτικούς ιστούς θέλησαν μόνο να μεταφέρουν το Θείο λόγο στο ποίμνιο ή θέλησαν να εξουσιάσουν το λαό ;

Από την γνωστή μας αρχαιότητα μέχρι και σήμερα ο ρόλος των Ιερατείων είναι ο ίδιος, είναι ο ρόλος που δεν μπορεί καμία πολιτική αρχή να υποκαταστήσει, ο ρόλος της ψυχολογικής επέμβασης και επιβολής συγκεκριμένων τρόπων διαβίωσης.

Το μόνο όπλο που μεταχειρίζονται για να επιβάλουν αυτή την πρακτική είναι ο φόβος από τη Θεία τιμωρία.
Ο καλός και αγαθός Θεός είναι ο τιμωρός πατέρας, είναι αυτός που θα παίξει το ρόλο του υπερκόσμιου αστυνόμου, είναι όμως και ο τιμητής της ενάρετης ζωής, αυτός που θα σου ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και θα σε δεχθεί εκεί απ’ όπου σε εκδίωξε.
Η απόλυτη υπακοή σου στους θρησκευτικούς κανόνες είναι το κλειδί της πόρτας αυτού του Παραδείσου.


Μήπως μέσα από αυτή την πρακτική, τα Ιερατεία εκμεταλλεύονται την εξουσία που τους έχει δοθεί ;
Μήπως εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ανθρώπου για την πορεία του προς Εκείνον ;
Μήπως επειδή δεν μπορούν να πουν όλη την αλήθεια στο λαό κρύβουν μέσα σ΄ εντολές και απαγορεύσεις τα πραγματικά μηνύματα ή σκοπίμως την αποκρύπτουν ;

Η προσεκτική και αδογμάτιστη ανάγνωση των Ιερών κειμένων μας δείχνει την ταύτιση των Θρησκειών, μας ανοίγει νέους ορίζοντες κατανόησης των «μυστικών», μας οδηγεί στο δρόμο της εσωτερικής αναζήτησης και μας βοηθά να ξεχωρίζουμε το φαίνεσθε από το είναι.

Θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις σας πάνω στο θέμα αυτό που εγκαινιάζει και την θεματική ενότητα «ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΑΒΑΤΟΝ»

[Ladyhawk]

Καλώς η κακώς ο άνθρωπος είναι αδύναμος και έχει ανάγκη να πιστεύει κάπου, έχει ανάγκη να νιώθει ασφάλεια για να μπορέσει να πορευτεί.

Πόσες φορές στις δύσκολες στιγμές όλοι μας έχουμε πει «... Θεέ μου βοήθησε με ...» ή κάτι ανάλογο. Κουβέντα την οποία την έχουν πει και άνθρωποι που θέλουν να χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους ως άθεο.

Ο ρόλος των ιερατείων όπως φαίνεται από την ιστορία είναι ρόλος εξουσίας για να κρατάει δέσμιο το λαό μέσω του Θεού και της πίστης, ασχέτως εάν ο Θεός δεν τιμωρεί ποτέ !

Ίσως τελικά αυτό να εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς. Ίσως να μην μπορεί να γίνει και διαφορετικά.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι να δεχθούν κάποια πράγματα και να τους καταρρίψεις κάποια άλλα. Ίσως πάλι κάποιοι άλλοι να βολεύονται πίσω από τέτοιες καταστάσεις γιατί δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφορετικά.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ...

Όσο για την φαινομενική διαφορετικότητα των θρησκειών αυτό ίσως έχει να κάνει και με τις τότε επικρατούσες καταστάσεις των εποχών που δημιουργήθηκαν.
Αν παρατηρήσει κανείς όμως θα διαπιστώσει πολλά κοινά. Αυτό άραγε τι μπορεί να σημαίνει ?

[Ευθύμης]

Σίγουρα όμως την ευθύνη φέρουν αποκλειστικά τα "ιερατεία" ή μήπως η σχέση του με το "ποίμνιο" είναι αμφίδρομη και ρυθμιζόμενη και από εξωτερικούς παράγοντες; Ήταν το ποίμνιο πάντα έτοιμο να δεχθεί τις αλήθειες; Αν όχι, υπήρχαν οι οδοί ώστε να ετοιμασθεί για αυτές;

Σύμπτωση υπήρξε που οι "Δάσκαλοι" ήταν και μορφωμένοι και πολυταξιδεμένοι; Οι υπόλοιποι, οι πιό άτυχοι, αυτοί που δεν ήξεραν ανάγνωση και τα μακρύτερα ταξίδια τους αφορούσαν μερικά δεκάδες χιλιόμετρα δεν είχαν δικαίωμα σε κάποιον πνευματισμό, έστω και πιό "πεζό";

Ας κρίνουμε από τους εαυτούς μας. Πού οφείλουμε την αναζήτησή μας; Υπήρχαν αυτά τα μέσα άλλες εποχές; Αν όχι, μήπως και εμείς θα είχαμε την ανάγκη του "ιερατείου";

Εν ολίγοις, μήπως ο ρόλος τους ίσως να ήταν κατά βάση φιλανθρωπικός, και λιγότερο συνωμοτικός; Το στοίχημα χάθηκε όταν σαγηνεύτηκαν από τις Σειρήνες της εξουσίας..

Τηλεπικοινωνίες και μεταφορές είναι τα μέσα της Παιδείας. Αναφερόμενοι στη δύναμη των "ιερατείων" οφείλουμε να 'τα λαμβάνουμε υπ' όψιν. Αυτά τα 2 σχετίζονται άμεσα με την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Όσο περισσότερο προσβάσιμα θα είναι, τόσο περισσότερο ελεύθεροι θα είναι περισσότεροι άνθρωποι.

[Elissaios]

Η θρησκεία είναι ένας αλληγορικός τρόπος ερμηνείας και, εφόσον τον παίρνουμε κατά γράμμα χωρίς το εσωτερικό του νόημα, λοξοδρομούμε.

Ας μετριάσω λίγο τα πράγματα λέγοντας ότι τα ιερατεία έχουν ρόλο διοίκησης και όχι εξουσίας. Αν έκαναν και κάνουν υπέρβαση καθήκοντος, μπορεί σε τελική ανάλυση να μη φταίνε αυτά αλλά η αποδοχή αυτής της ιδιότητας από τους οπαδούς της όποιας θρησκείας.

Η αντιφατική, στη δική μας θρησκεία και ίσως και σε άλλες, θεώρηση ότι από τη μια ο Θεός αγαπάει και από την άλλη τιμωρεί, οφείλεται στο θρησκευτικό φανατισμό (στον οποίο οφείλονται και άλλες ατυχείς στάσεις). Όμως υπάρχουν και τα καλά: Η άσκηση εξουσίας από το Ιερατείο βοήθησε στη χαλιναγώγηση όταν αυτό δεν μπορούσε να το κάνει η πολιτική - διοικητική εξουσία.

Νομίζω ότι σήμερα βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά και οι αντιλήψεις αλλάζουν.

Ας μου επιτραπεί και μια παρατήρηση στις ερωτήσεις της ψηφοφορίας. Η ερώτηση "Κάθε θρησκεία μιλάει για διαφορετικό Θεό" ισχύει ούτως ή άλλως (τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση) και δεν αναιρεί τις δύο άλλες ερωτήσεις.

[Ramoglou]

Αγαπημένε μου φίλε Elissaios η ερώτηση είναι σαφής, «Ο Θεός είναι ένας ή κάθε θρησκεία μιλάει για άλλο Θεό ;», δηλαδή, επειδή διαφέρει η ονομασία, από Θρησκεία σε Θρησκεία και το λατρευτικό τυπικό, διαφέρει και ο Θεός ;
Και τελικά ο Θεός είναι ένας ή πολλοί ;
Άλλος ο Θεός ο δικός μου (π.χ.) άλλος του μουσουλμάνου, άλλος του όποιου άλλου ;

Από εκεί και πέρα συμφωνώ ότι τα Ιερατεία έχουν αναλάβει σε δύσκολους καιρούς την διαφύλαξη ηθών, εθίμων και παραδόσεων, όπως ακόμη και της γλώσσας.
Σίγουρα λοιπόν έχουν προσφέρει αρκετά στον κοινωνικό ιστό και σίγουρα έχουν να προσφέρουν και άλλα αν το θελήσουν.
Όμως, όταν η λειτουργία τους, γίνεται μέσα σε ένα κράτος το οποίο απολαμβάνει της Ειρήνης, μήπως υπερβαίνοντες τα εσκαμμένα λειτουργούν ως αυτόνομη εξουσία θέλοντας να επιβάλουν και ίσως και να διευρύνουν τις όποιες εξουσιαστικές τους τάσεις ;

Αυτό θα ήθελα να πραγματευτούμε, χωρίς να δογματιστούμε υπέρ ή κατά.

[Μορφέας]

Καλησπέρα σας, πολύ πρωτότυπη αυτή η ψηφοφορία... συγχαρητήρια!

Προσωπικά δεν πιστεύω οτι υπάρχει Θεός, τουλάχιστον όχι με την έννοια που η κοινωνία το θεωρεί σήμερα.
Προσωπικά πιστεύω οτι υπάρχει μια μεγαλύτερη δύναμη, αλλά πάνω από αυτήν την δύναμη υπάρχει μια άλλη μεγαλύτερη και πάνω από αυτήν μια ακόμα μεγαλύτερη κ.ο.κ.
Δεν πιστεύω στον Θεό, πιστεύω στην εξέλιξη, τα πάντα εξελίσσονται, βρίσκονται σε διαρκή ακατάπαυστη κίνηση.
Νομίζω οτι ο πρωταρχικός δημιουργός (αν παραδεχτούμε οτι υπάρχει κάτι τέτοιο) είναι ο νους μας, το Αλφα και το Ωμέγα.

Ευχαριστώ

[alexilexos]

Αγαπητοί συν-φορούμενοι. Να ευχηθώ δημιουργικές διαδρομές στο Mystica.
Ο θεός δεν μπορεί να υπάρχει επειδή δεν γίνεται να είναι υπό την αρχή.
Ο νούς του ανθρώπου αποτελεί τον μόνο θεοποιό. Φυσικά το κάθε ιερατείο εκμεταλεύεται τον φόβο για να ασκήσει εξουσία στο ποίμνιο. Αλλά και ο κάθε αμνός δεν απαλλάσσεται από την προσωπική του ευθύνη γιατί είναι επιλογή του να ενταχθεί και να αποδεχθεί τον δογματικό τρόπο σκέψης.

[Ding an Sich]

Τρομερά ‘εύ-στοχο’ θέμα...μπράβο στον δημιουργό και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.

Θα ξεκινήσω την απάντησή μου με τους λόγους του Δρ. Ζεράρ Ανκώς (Παπύς), διότι πιστεύω πως δε θα μπορούσε να αποδωθεί με καλύτερα λόγια μία απάντηση επί του θέματος...και θα συνεχίσω με δικές μου απόψεις σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες.

<<Βρισκόμαστε στο σημείο σήμερα να βεβαιώσουμε ότι ο κυρίαρχος χαρακτήρας αυτής της (Αρχαίας) διδασκαλίας ήταν η Σύνθεση που συγκέντρωνε σε μερικούς πολύ απλούς νόμους το σύνολο των αποκτημένων γνώσεων...

Όταν οι μυημένοι αισθάνθηκαν να πλησιάζει η στιγμή όπου όλες οι γνώσεις θα μπορούσαν να χαθούν για την ανθρωπότητα, έκαναν αφάνταστες προσπάθειες για να διασώσουν τη σύνθεση από την καταστροφή. Τρία μεγάλα μέσα μπήκαν σ’ εφαρμογή γι’ αυτόν το σκοπό:

1) Οι μυστικές εταιρίες, κατευθείαν συνέχεια των μυστηρίων.
2) Οι λατρείες, συμβολική μετάφραση των υψηλών διδασκαλιών για τα κοινά
3) Τέλος, ο λαός ο ίδιος έγινε ασυνείδητος θεματοφύλακας της γνώσης

Οι Μυστικές Εταιρίες: Η σχολή της Αλεξανδρείας υπήρξε η βασική πηγή απ’ όπου γεννήθηκαν οι δυτικές μυστικές εταιρίες...

Οι Γνωστικές αιρέσεις, οι Άραβες, οι Αλχημιστές, οι Ναϊτες, οι Ροδόσταυροι και, τέλος, οι Τέκτονες σχηματίζουν την αλυσίδα της μετάδοσης της εσωτερικής γνώσης στη Δύση. Αρκεί να ρίξει κανείς μια σύντομη ματιά στις διδασκαλίες όλων αυτών των εταιριών για να βεβαιωθεί ότι ο Τεκτονισμός σήμερα έχει χάσει σχεδόν τελείως το νόημα των παραδοσιακών συμβόλων που αποτελούν την παρακαταθήκη που όφειλε να μεταδώσει από γενιά σε γενιά.

Όλες οι τελετές του τυπικού φαίνονται γελοίες στην απλή κρίση του μέσου ανθρώπου, δικηγόρου ή παντοπώλη, ζωντανού αντιπρόσωπου σήμερα, των μεγάλων διδασκαλιών της αρχαιότητας.

Οι Λατρείες: Κάθε ιερέας μιας αρχαίας λατρείας ήταν ένας μυημένος, δηλαδή ήξερε πολύ καλά ότι δεν υπήρχε παρά μόνο μία θρησκεία και ότι οι λατρείες δεν έκαναν τίποτε αλλο από το να ερμηνεύουν αυτή τη θρησκεία στους διάφορους λαούς ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους...

Ένας ιερέας, οποιονδήποτε θεό κι αν υπηρετούσε, ήταν δεκτός με τιμές σε όλους τους ναούς όλων των θεών και του ήταν επιτρεπτό να τους προσφέρει θυσία...

Οι θρησκευτικές διαμάχες της εποχής μας για την επικράτηση μίας λατρείας θα έκαναν έναν αρχαίο μυημένο ιερέα να γελάσει πολύ, γιατί δεν θα μπορούσε να σκεφτεί πώς έξυπνοι άνθρωποι αγνοούν την ενότητα όλων των λατρειών κάτω από μία θρησκεία.

Αυτός ο διαχωρισμός που συντηρείται από δύο λατρείες τυφλές μέσα στις πλάνες τους, τη χριστιανική και τη μουσουλμανική, υπήρξε η αιτία να χαθεί τελείως η μυστική διδασκαλία που έδινε την κλείδα της Συνθετικής Μονάδας.

Ο Λαός: Οι Σοφοί δεν είχαν καμία ψευδαίσθηση για το τί θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον σ’ αυτή την παράδοση, την εμπιστευμένη στην εξυπνάδα και την αρετή των επερχόμενων γενεών...

Ο λαός ποτέ δεν διέψευσε τις ελπίδες εκείνων που τον εμπιστεύθηκαν. Χωρίς να καταλαβαίνει τις αλήθειες που κατέχει, δεν αλλάζει τίποτε και θεωρεί ως βεβήλωση την παραμικρή αλλαγή στην παρακαταθήκη του...

Το να δώσιες σε έναν λαό ένα βιβλίο που θα λατρεύει με σεβασμό και θα κρατήσει αναλλοίωτο, είναι καλό. Όμως το να δώσεις στο λαό ένα βιβλίο που θα του επιτρέψει να ζήσει, είναι ακόμη καλύτερο.>>

Όλα τα παραπάνω αφορούν ανησυχίες των ανθρώπων της Γνώσης του παρελθόντος ή μήπως η σημερινή κατάσταση είναι ακόμη πιό τραγική;

Ένας λαός (οποιοσδήποτε) ως ασυνείδητος φορέας των διδασκαλιών, απλός ανα-αναγνώστης κειμένων που μετά βίας καταφέρνει μέσω αυτών να συντηρήσει τη μίζερη και ανούσια ζωή του...διότι όλα τα παραπάνω δεν αφορούν απλά την Μύηση και τη Γνώση, αλλά την ίδια τη Ζωή.

Μυστικές Εταιρίες (οποιεσδήποτε) οι οποίες επικαλούνται την Μοναδική Αλήθεια σα να είναι η δική τους αλήθεια η μόνη, χλευάζοντας τους υπολοίπους, μυημένους και αμύητους, έχοντας χάσει οι ίδιοι την Ουσία.

Ιερατεία (οποιασδήποτε θρησκείας) που έχουν ξεχάσει τελείως ακόμη και τη ερμηνεία των ίδιων των συμβόλων που φέρουν και έχουν μεταστοιχειωθεί οι ίδιες σε αιρέσεις της Μισαλλοδοξίας και του Φανατισμού.

Χάος!

Θα ήταν κρίμα και άδικο όμως να τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι, γιατί εκ των πραγμάτων δεν υπήρξαν ποτέ καλοί ή κακοί Λαοί, Μυημένοι και Ιερείς, αλλά χιλιάδες χιλιάδων Προσωπικότητες, οι οποίες πάντα εγκόλπωναν και δια-μόρφωναν τα αντίστοιχα σύνολα...Και τα καλά και τα κακά παραδείγματα αυτών των Προσωπικοτήτων ποτέ δεν ήταν αμελητέα και είναι έγκλημα να προσπαθούμε να τα συνθλίψουμε μες στη χαοτική μάζα των αντιλήψεών μας περί των παραπάνω συνόλων.

Θα ήταν πραγματικό έγκλημα να μιλάμε γενικά για ‘απόλυτα καλούς ή κακούς’ χριστιανούς ή μουσουλμάνους, τέκτονες ή ροδόσταυρούς, επιστήμονες ή θεολόγους, μυημένους ή αμύητους.

Σεβόμενοι απόλυτα τη Διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους, είμαστε Αναγκα-σμένοι να μελετάμε την κάθε προσωπικότητα ξεχωριστά και να τη χαρακτηρίζουμε ανάλογα με τις προθέσεις και τις πράξεις της και όχι ανάλογα με τις ‘ταμπέλες’ που χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε τα σύνολα στα οποία ανήκαν.

Απλά και μόνο ρίχνοντας μιά ματιά στη ζωή και το θάνατο διάφορων Προσωπικοτήτων της Αρχαιότητας, από τον Ορφέα (προς τιμήν του οποίου οφείλεται και η δημιουργία της λέξης ‘θρησκεία’, από τη ρίζα θραξ=θρακιώτης), τον Πυθαγόρα, τον Αμένοφη τον Δ’ (Ακενατόν) έως και τον Ιησού, είναι πολύ εύκολο για κάποιον να συνειδητοποιήσει ότι ουδέποτε υπήρξαν συλλογικά Σοφοί Αρχαίοι Έλληνες, Αιγύπτιοι, Εβραίοι, Χριστιανοί, Πολυθεϊστές, Μύστες, Ιερείς, Επιστήμονες, αλλά πολύ συγκεκριμένα Άτομα, των οποίων τα έργα ως προσφορά στην Ανθρωπότητα ήταν ανεκτίμητης αξίας (άσχετα με το αν όλοι οι παραπάνω καταδικάστηκαν την εποχή τους για τους πίο ‘χυδαίους’ λόγους).

Και σήμερα αυτό μας λείπει, Ατομική Συνείδηση και Δράση, έτσι ώστε ως Μέλη των οποιονδήποτε συνόλων ανήκουμε (είδος, φυλή, ομάδα, θρησκεία κ.λ.π.) να μπορέσουμε να παράγουμε έργο ικανό να Ανα-μορφώσει και να εξυψώσει τόσο τον Εαυτό, όσο και το Περιβάλλον μας...Παραδειγματιζόμενοι από τα έργα του Παρελθόντος, να Δράσουμε στο Παρόν διαμορφώνοντας ένας Υγιές Μέλλον για όλους μας.

Κι ας μην βιαζόμαστε να ανακαλύψουμε την Αλήθεια για τον Θεό και το Σύμπαν, αλλά ας εστιαστούμε αρχικώς στον Άνθρωπο.

Άνθρωπος=Άρρεν και Θήλυ=Λευκή, Κίτρινη και Μαύρη Φυλή=Χριστιανός, Αρχαιοελληνιστής, Μουσουλμάνος, Ινδουιστής, Τέκτων, Ροδόσταυρος, Μαρτινιστής, Θεοσοφιστής κ.ο.κ....είναι δυνατόν το ένα να δρά ενάντια στο άλλο και να υπάρξει ποτέ Ζωή για τον Άνθρωπo;

Πολλά περισσότερα στη συνέχεια...
Με τις ευχές μου για ένα πιό αρμονικό και συνθετικό αύριο...σήμερα
Ding an Sich

[Ramoglou]

Χωρίς να επισέλθω στην ουσία των απαντήσεων θα υπενθυμίσω πως η ροή της κουβέντας είναι στο κατά πόσο η εκάστοτε θρησκευτική αρχή εκμεταλλεύεται την δύναμη της και προσπαθεί να δημιουργήσει τάσεις εξουσίας.

Θα πρέπει να δούμε εν γένει τι είναι αυτό το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε ότι το δικό μας θρησκευτικό πιστεύω είναι καλύτερο από κάποιου άλλου.
Θα πρέπει να εξετάσουμε αν η όποια θρησκεία μιλάει για ένα άλλο θεό, ή αν τελικά ο Θεός είναι ένας.

Πολλές από τις μυστικές εταιρείες μιλάνε για την ύπαρξη του Ενός Θεού, άσχετα με το θρησκευτικό δόγμα του καθενός εκ των μελών τους.

Η θέαση που θα ήθελα αυτή τη στιγμή να δούμε και να αναλύσουμε λοιπόν, είναι η Θρησκευτική θέαση των πραγμάτων όπως σημειώνω και στο εναρκτήριο μήνυμα μου.

Ίσως αν μπερδέψουμε στην κουβέντα μας τα Ιερατεία με τις Μυστικές Εταιρείες να χάσουμε τον ειρμό του θέματος.

Σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας και αναμένω τις απαντήσεις σας.

[Ding an Sich]

Αγαπητέ Ράμογλου,

Δε νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει καθόλου από την ροή του θέματος, αντιθέτως αρχίζουμε σιγά, σιγά να προσεγγίζουμε τις ρίζες των Θρησκειών και της Θρησκευτικότητας του ανθρώπου.

Γιατί να απογυμνώσουμε το θέμα από τους Μυητικούς Οργανισμούς, εφόσον είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη Θεο-Λογία;

Για κάποιους Καθολικούς, οι Ναϊτες, οι Καθαροί, οι Γνωστικοί και οι Αλχημιστές ήταν αιρετικοί. Ποιοί απ’ όλους, όμως, ήταν πιό κοντά στην Αλήθεια για τον Θεό;

Για κάποιους Ορθόδοξους είναι αιρετικοί όλοι οι άλλοι, χριστιανοί ή μή...δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε καμία νύξη για όλους αυτούς που θεωρήθηκαν αιρετικοί από μιά οποιαδήποτε επίσημη θρησκεία κάποιου κράτους, εφόσον οι ίδιοι δήλωναν πίστη στον Θεό και θέλησαν να ερμηνεύσουν ελεύθερα τους Λόγους του, πέραν κάποιου δόγματος; (άσχετα αν ανήκαν σε κάποιο Μυητικό Οργανισμό, σε κάποιο Ιερατείο, σε κάποιον Επιστημονικό Κύκλο ή Αδελφότητα ή αν ήταν απλά Μοναχικοί Φιλόσοφοι).

Ή μήπως τα παραπάνω παραδείγματα δεν έχουν να κάνουν με θρησκευτικό φανατισμό και επιβολή εξουσίας; Ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει οι διάφοροι 'φανατικοί, θρησκόληπτοι cowboys', είναι η καταδίκη ως αιρετικών, ανθρώπων που θέλαν να κατανοήσουν τον Θεό και να εκφράσουν τη θρησκευτικότητά τους με τον δικό τους τρόπο.

Το λάθος που νομίζω ότι κάνουμε σε αυτήν τη συζήτηση, είναι ότι συγχέουμε τις Θρησκευτικές Αρχές με την Επιβολή Εξουσίας χρησιμοποιώντας αόριστους γενικούς όρους.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν απολυταρχικές θρησκείες, αλλά απολυταρχικοί άνθρωποι.

Αν π.χ. η Ορθοδοξία στην Ελλάδα εγκολπωθεί (ή έχει εγκολπωθεί) από ανθρώπους ανίκανους, εκμεταλλευτές και μισαλλόδοξους δεν φταίει η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη, αλλά αυτοί οι πολύ συγκεκριμένοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη Χριστιανική Διδασκαλία ενάντια, αντί υπέρ του ανθρώπου.

Αν οι κύκλοι των Δωδεκαθεϊστών τρέφουν στους κόλπους τους κάποιους παρανοϊκούς που κάνουν χαβαλέ ντυμένοι με γιδογίλεκα στον Όλυμπο, δεν φταίει η Αρχαία Ελληνική Παιδεία και Φιλο-Σοφία, αλλά αυτοί οι ίδιοι.

Δεν μας έλειψαν ποτέ οι Διδασκαλίες, αλλά τα Ζωντανά Ανθρώπινα Παραδείγματα και Πρότυτα...Άνθρωποι που να είναι άξιοι εκφραστές των Ιδεών που Θέλουν να υπερασπίζονται.

Η καταδυνάστευση των ‘φτωχών’ και των ‘αδυνάμων’ από οποιονδήποτε εκμεταλλευτή κρύβεται στους κόλπους μιας οποιασδήποτε Θρησκείας μπορεί να παύσει με δύο τρόπους. Α) η εκάστοτε θρησκευτική ηγεσία να εγκολπωθεί από ανθρώπους ικανούς και άξιους, β) οι πτωχοί και οι αδύναμοι να ενισχυθούν καί πνευματικά, καί ψυχικά, καί υλικά, έτσι ώστε να μην μπορούν οι εκμεταλλευτές τους να βρούν κάποιο πάτημα.

Θέλοντας να συμπληρώσω αυτά που, πολύ όμορφα, έγραψες εσύ ο ίδιος στο πρώτο σου μήνυμα, εάν μελετήσουμε την οποιαδήποτε Διδασκαλία αδογμάτιστα, θα μπορέσουμε να επωφεληθούμε από αυτήν, διυλίζοντας τα κομμάτια της Αλήθειας που μας αφορούν.

Όσον αφορά την άποψή μου περί Ενός Θεού ή Πολλών, θα έλεγα ότι υπάρχει ένα κεντρικό σημείο μέσα από το οποίο μπορούν να διέρχονται άπειρες γραμμές. Το θέμα είναι αν είμαστε εστιασμένοι στο μοναδικό σημείο ή στις άπειρες γραμμές. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει αποκλειστικά Ένας Θεός ή Άπειρες Θεότητες αφού μπορούν να είναι υπαρκτά και τα δύο;

Όπως το Αρχέτυπο του Ανθρώπου είναι Μοναδικό, αλλά το κάθε ανθρώπινο ον είναι πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα...όπως το αρχέτυπο του δέντρου τις ελιάς είναι μοναδικό, αλλά καμία ελιά δεν μοιάζει απόλυτα με τις άλλες, έτσι μοιάζει να είναι και ο Θεός...Μοναδικός στην Ουσία του και Άπειρος στις εκφράσεις του.

Μετά Τιμής
Ding an Sich

[Elissaios]

Έχω αμελήσει μια απάντηση στον αγαπητό μας Ramoglou.

Oι άνθρωποι που έχουν αρχίσει να υποψιάζονται, έχουν ξεπεράσει το μέτρημα.
Οι θρησκείες μπορεί να φιλονικούν για το ποιος Θεός είναι ο καλύτερος.

Η δική μας λέει ότι μόνο ένας υπάρχει, αλλά υπάρχουν κι άλλοι που είναι ιμιτασιόν. Άρα οι άλλοι δεν ισχύουν. (Πλην όμως αυτό δεν είναι μια έμμεση αποδοχή;)
Κατ' επέκταση, όσοι γεννήθηκαν χριστιανοί είχαν το κοκαλάκι της νυχτερίδας (παγανιστικό μοιάζει αυτό, μήπως πρέπει να το αποσύρω) ενώ όλοι οι άλλοι ατύχησαν. Θα οδηγηθούν στο πυρ το εξώτερον ασχέτως της αρετής τους, μόνο και μόνο επειδή είναι αλλόπιστοι. Σαφέστατα ένας κατεργαράκος χριστιανός πάει στο βασίλειο των ουρανών (όχι στην κινηματογραφική ταινία που προβάλλεται αυτές τις ημέρες, στο original) ενώ ένας άγιος αλλόπιστος πάει περίπατο.
Κατ' επέκταση επίσης, οι μυστικές εταιρίες μπαίνουν στη λίστα των αιρέσεων διότι μπορεί να μιλάνε για ένα Θεό, δεν προσδιορίζουν όμως ποιον. Εμ, εδώ είναι το κουμπί. Τι Θεό δηλαδή, ότι κι ότι;

Ding an Sich, κατ' αρχήν καλωσόρισες.

Παπύς βλέπω, Γνωστικούς και Καθαρούς και Ναΐτες βλέπω, ενθουσιάστηκα. Η θέση τους δεν είναι βέβαια στην παρούσα συζήτηση για περαιτέρω ανάπτυξη, αλλά μπορώ να ελπίζω για ειδικότερο θέμα. :)

Συμφωνώ με όσα γράφεις και σε ευχαριστώ που πλουτίζεις τις σκέψεις μας. Θα σταθώ σε δυο σημεία:

- "Η καταδυνάστευση των ‘φτωχών’ και των ‘αδυνάμων’ από οποιονδήποτε εκμεταλλευτή κρύβεται στους κόλπους μιας οποιασδήποτε Θρησκείας μπορεί να παύσει με δύο τρόπους."
"Θα μπορούσε" ίσως είναι πιο ρεαλιστικό. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει ποτέ.

- "Αν οι κύκλοι των Δωδεκαθεϊστών τρέφουν στους κόλπους τους κάποιους παρανοϊκούς που κάνουν χαβαλέ ντυμένοι με γιδογίλεκα στον Όλυμπο, δεν φταίει η Αρχαία Ελληνική Παιδεία και Φιλο-Σοφία, αλλά αυτοί οι ίδιοι. "
Δεν τα πάω καλά με τους Δωδεκαθεϊστές, οφείλω όμως να σχολιάσω ότι και άλλοι διατηρούν τα διακριτικά της παράδοσής τους.

[Ramoglou]

Αγαπητέ Ding an Sich ,
Έχω μάθει να λειτουργώ προληπτικά στα θέματα τα οποία γράφω, η παρέμβαση μου λοιπόν δεν αφορούσε την ουσία των γραφομένων σου, αλλά το να μην παρανοηθούν αυτά και οδηγηθούμε σε άλλη συζήτηση.

Η συμπάθεια μου προς τον Ζεράρ Ανκώς είναι δεδομένη εξ άλλου, άρα με χαρά αντιμετώπισα την παράθεση του post σου.

Ας συνεχίσουμε λοιπόν και στην πορεία κάνουμε τις διορθωτικές κινήσεις αν και όταν χρειαστεί.

[Ramoglou]

Να λοιπόν που μέσα από τα γραφόμενα ανακαλύπτουμε την προσπάθεια των Ιερατείων.

Ποια είναι αυτή η προσπάθεια ;

Μα ! Το originality της εκπροσώπησης του Θεού, των λόγων Αυτού και του τρόπου προσέγγισης Του.
Η επιβολή του τρόπου λατρείας, η οποία βέβαια δημιουργεί αυτόματα και τον τρόπο ζωής του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία.
Διότι ανήθικο δεν είναι μόνο ότι αντιτάσσεται στην κοινή λογική (εδώ μπορεί να γίνει ολόκληρο Topic) αλλά ανήθικο είναι και ότι αντιτάσσεται στον κανόνα της επίσημης Θρησκείας – Εκκλησίας του κράτους αυτού.

Αυτή την «ανηθικότητα» βιώνουν όσοι διαφοροποιούν την γνώμη τους ή την άποψη τους από την επιβαλλόμενη – επικρατούσα άποψη.

Αιρετικοί λοιπόν οι διαφορετικοί !!!

Αυτή την διαφορετικότητα – ανατρεπτικότητα, εναντίων της κρατούσας άποψης, που παρουσιάζουν είτε κάποια Τάγματα, είτε διάφορα άτομα με μεγάλη προσωπικότητα, είναι αυτή που φοβίζει την Εκκλησία και το Κράτος.

Ο ένας κρύβεται πίσω από τον άλλο, μα και οι δύο επιδιώκουν τον έλεγχο της μάζας.

Πάντα η γνώση δεν ήταν αγαθό για τον λαό, πάντα υπήρχε (και υπάρχει) η άποψη ότι ο λαός δε χρειάζεται να ξέρει πολλά, αλλά πρέπει να ξέρει ότι χρειάζεται.

Το ανάθεμα τους λοιπόν διαιωνίζει το σκοταδισμό, η πρακτική τους χωρίζει τους ανθρώπους, η ύλη έθαψε το πνεύμα τους.

Σίγουρα αγαπητέ μου Elissaios

Oι άνθρωποι που έχουν αρχίσει να υποψιάζονται, έχουν ξεπεράσει το μέτρημα.

Αυτό είναι που τους φοβίζει.

Αγαπάτε αλλήλους δίδαξε ο Ιησούς, μα εκείνοι διαχωρίζουν τον κόσμο σε ημέτερους και αντιπάλους.
Ερευνάτε τας γραφάς δίδαξε Εκείνος, μα εκείνοι ως άλλοι Γραμματείς και Φαρισαίοι φωνάζουν «πίστευε και μη ερεύνα».
Την απλότητα δίδαξε, μα εκείνοι αυξάνουν συνεχώς την Εκκλησιαστική και προσωπική περιουσία τους.

Αυτοί λοιπόν που πληθαίνουν και αυξάνονται, αυτοί που αναζητούν, αυτοί που τάχθηκαν να υπηρετούν τα ιδανικά τους, μήπως είναι η ελπίδα του αύριο, μήπως είναι τα ιδρυτικά στελέχη της εποχής του Υδροχόου ;

Αυτοί είναι τελικά τα άξια Τέκνα του Φωτός ;

Ο αδελφός μου δεν έχει χρώμα, δεν έχει φύλλο, δεν έχει θρησκευτικό δόγμα, δεν είναι δέσμιος της ύλης, δεν φοβάται τη διαφορετικότητα.
Ο αδελφός μου είναι ένα από τα κομμάτια μου στην πορεία για την ένωση.

[Ding an Sich]

Αγαπητε Ράμογλου,

να είσαι σίγουρος ότι δεν υπήρξε κανενός είδους παρεξήγηση ή παρερμηνεία, από μέρους μου, όσον αφορά την παρέμβασή σου.

Το θέμα που έχεις ανοίξει περιλαμβάνει αμέτρητους παράγοντες, τους οποίους πρέπει να εξετάσουμε ξεχωριστά και διεξοδικά, γι' αυτό και είναι πολύ εύκολο να ξεφύγουμε από την ουσία του. Παρακαλώ, μη διστάσεις ούτε στιγμή να με επαναφέρεις στην ουσία, εάν διαπιστώσεις ότι απομακρύνομαι τραγικά από αυτήν.

Αγαπητέ Ελισσαίε, καλώς σε βρήκα ...και σ’ ευχαριστώ για τη θέρμη με την οποία με υποδέχτηκες.

Ειλικρινά πιστεύεις ότι η καταδυνάστευση των πτωχών και των αδυνάτων από τους δογματικούς των θρησκειών δεν πρόκειται ποτέ να παύσει;

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές στη ζωή μας θολώνουμε και χάνουμε τις ελπίδες μας για ένα ‘όχι και τόσο’ ανελεύθερο περιβάλλον. Όχι επειδή αποτυγχάνουμε να αποδεσμεύσουμε την ατομική μας Δημιουργική Φαντασία από την τροχοπέδη του θρησκευτικού δογματισμού, αλλά επειδή τα διάφορα όνειρά μας για μία Ολόκληρη Ανθρωπότητα ελεύθερη από αυτούς που την καταδυναστεύουν, γκρεμίζονται πολύ εύκολα.

Και είναι αλήθεια, επίσης, ότι κύριο μέλημά μας θα πρέπει να είναι η εξάλειψη των προσωπικών μας ελλατωμάτων και αδυναμιών, πριν φιλοτιμηθούμε να προσφέρουμε ένα χεράκι βοηθείας στον συνάνθρωπο.

Πιστεύω πως εάν κάθε άνθρωπος, ξεχωριστά, συνειδητοποιήσει ότι οφείλει (στον εαυτό του πάνω απ’ όλα), είτε να εξαλείψει τα διάφορα νοητικά, ψυχικά ή σωματικά ελλατώματά του, είτε να τα χρησιμοποιήσει ως μοχλό για την εξέλιξή του, τότε και μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για μία συλλογική προσπάθεια αποδέσμευσης από οποιοδήποτε είδος δουλείας.

Μερικές φορές, πάλι, πιστεύοντας ότι έχουμε ξεφύγει τελειώς από τους διάφορους εξωτερικούς δογματισμούς, προσπαθούμε να αφυπνίσουμε μάταια και τους υπόλοιπους, αγνοώνας ότι ίσως να είμαστε, πλέον, δέσμιοι του δικού μας προσωπικού δόγματος...Διπλό το έργο, καί εξωτερικό, καί εσωτερικό.

Όπως και να το κάνουμε, είμαστε αναγκασμένοι να ‘σταυρωνόμαστε’ με τα χέρια τεταμένα - το ένα να κρατάει μακριά αυτούς που προσπαθούν να μας επιβάλουν το δόγμα τους και τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και το άλλο να απλώνεται προς αυτούς που επιθυμούν να στηριχτούν για λίγο επάνω μας, εως ότου ορθοποδήσουν αυτοδύναμοι – το κεφάλι μας ψηλά στον Ουρανό και τα πόδια μας σταθερά στη Γη...πρέπει, όμως, πάνω απ’ όλα, να προσπαθήσουμε όλοι μας...όσο μπορεί ο καθένας και η κάθε μία από εμάς.

Με τους πιό ευγενικούς χαιρετισμούς
Ding an Sich

Υ.Γ. Μην ελπίζεις απλά για θέματα ‘ειδικότερα’, να είσαι βέβαιος . Μετά τη σφαλιάρα που έφαγα με το Kingdom of Heaven, αποφάσισα να γυρίσω μάγουλο για να δείξω και την άλλη μου πλευρά...Ναϊτες και Ιπποσύνη στα προσεχώς.

[Ding an Sich]

Ο αδελφός μου είναι ένα από τα κομμάτια μου στην πορεία για την ένωση.

Ο αδελφός μου είναι ένα από τα κομμάτια μου στην πορεία για την ένωση.

Ο αδελφός μου είναι ένα από τα κομμάτια μου στην πορεία για την ένωση.

Τρείς φορές γιατί τόσο πολύ μου άρεσε...Αγαπητέ Ράμογλου, δεν με κάλυψες απλά σε αυτό το θέμα, αλλά και σε πολλά άλλα.

[Gothic]

Κατ' επέκταση, όσοι γεννήθηκαν χριστιανοί είχαν το κοκαλάκι της νυχτερίδας (παγανιστικό μοιάζει αυτό, μήπως πρέπει να το αποσύρω)

Όχι άστο φέρνει γούρι !

Καλωσήλθες πίσω χειμαρρώδη φίλε Ding an Sich
Την αγάπη μου στον πολεμιστή (ξέρεις τι εννοώ )

Αγαπητέ Elissaios, δεν λέγεται πουθενά ότι οι τυχεροί που γεννήθηκαν χριστιανοί θα σωθούν και οι άλλοι θα πάνε στην κόλαση.
Θεολογικά,οι "μη" χριστιανοί θα κριθούν "κατά συνείδησιν", το οποίον σημαίνει,κατά πόσο έπραξαν το "καλό" (ας το αποκαλέσω έτσι),σύμφωνα με την δική τους θρησκεία ή πιστεύω.


Τελικά μάλλον η ταινία αξίζει από ότι κατάλαβα...

[Elissaios]

Ειλικρινά πιστεύεις ότι η καταδυνάστευση των πτωχών και των αδυνάτων από τους δογματικούς των θρησκειών δεν πρόκειται ποτέ να παύσει;

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές στη ζωή μας θολώνουμε και χάνουμε τις ελπίδες μας για ένα ‘όχι και τόσο’ ανελεύθερο περιβάλλον. Όχι επειδή αποτυγχάνουμε να αποδεσμεύσουμε την ατομική μας Δημιουργική Φαντασία από την τροχοπέδη του θρησκευτικού δογματισμού, αλλά επειδή τα διάφορα όνειρά μας για μία Ολόκληρη Ανθρωπότητα ελεύθερη από αυτούς που την καταδυναστεύουν, γκρεμίζονται πολύ εύκολα.

E, ναι, πιστεύω ότι η καταδυνάστευση των πτωχών και των αδυνάτων (και όχι μόνο) από τους δογματικούς των θρησκειών (και όχι μόνο) δεν πρόκειται να πάψει.

Δεν έπαψε τόσα χρόνια –ευτυχώς που είχαμε και τους Ναΐτες– γιατί να πάψει τώρα;

Πιστεύω ότι η καταδυνάστευση, με όποιο προσωπείο και αν εκφράζεται, θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι.

Μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις (ορίστε και η φιλοφρόνηση) και σε ευχαριστώ και πάλι.

(ΥΓ. Συγγνώμη, αλλά από μια εμπορική ταινία τι περίμενες να δεις;)

Αγαπητέ Gothic, υπερέβαλα σκόπιμα αλλά πολύ πρόσφατα διάβαζα κάτι τέτοιο σε ένα «σοβαρό» σάιτ και εσεκλετίσθην. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να το εντοπίσω, αλλά σχετικά με το θέμα της συζήτησης μεταφέρω το εξής:

«Χαρακτηριστικό της θρησκείας της Γιόγκα είναι ο συγκρητιστικός οικουμενισμός. Τα δόγματα, οι θρησκείες και οι "θεοί" είναι εκδηλώσεις ενός και μόνο Κυρίου. Η άποψη αυτή "Ένας Θεός – Πολλές Θρησκείες" είναι υβριστική για την Αγία Τριάδα. (Καταστροφικές "Λατρείες", έκδοση Α' Αποστολικής Διακονίας, Αθ. 1994, σελ. 29). Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος ενσαρκωμένος Θεός και ή Εκκλησία αποτελεί το ένα σώμα Του, μέσα απ` τα αγιαστικά μυστήρια της οποίας και μόνο σώζεται ο εθελοντικά προσερχόμενος πιστός.»

από εδώ: http://www.im-syrou.gr/poimantikes_dras ... /index.htm

Πάντως, έστω και ατύπως, η μοναδικότητα και αποκλειστικότητα της χριστιανικής θρησκείας είναι πεποίθηση για πολλούς. Από την ίδια πηγή μεταφέρω και το εξής:

«Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι για τους γιόγκι η πνευματική ανάπτυξη θεωρείται φυσική εξέλιξη και μόνο. Αυτό σημαίνει πώς όλοι κάποτε (και οι ανήθικοι, οι εγκληματίες κλπ.) θα προοδεύσουν ηθικά και διανοητικά και θα επιτελούν ακατόρθωτα θαύματα. Η αγιοποίηση δηλαδή και ο Φωτισμός, η σωτηρία γενικότερα, δεν είναι για τον αποκρυφισμό αποτέλεσμα προσευχής, δεν προέρχεται ως χάρισμα από το Θεό (με τη συνδρομή βέβαια της πίστης μας "δι' αγάπης ενεργούμενης" και τη μετάνοιά μας), αλλά είναι ανακάλυψη του βαθύτερου "είναι", πού υπάρχει ανεξερεύνητο στον καθένα. Είναι αυτοθέωση και αυτοανακάλυψη της «παντογνωσίας» και παντοδυναμίας πού πηγάζει από μέσα μας.»

Μου θυμίζει «Πίστευε και μη ερεύνα» με άλλα λόγια.

Αγαπητέ Ramoglou, όντως πολύ ωραίο το «Ο αδελφός μου είναι ένα από τα κομμάτια μου στην πορεία για την ένωση». Αξίζει να το κάνεις υπογραφή!

[Ramoglou]

Πολλές φορές η σκέψη μου συνδυάζει πράγματα του χθες με το σήμερα, τότε που η γνώση κυνηγήθηκε από αυτούς που ήθελαν να επιβάλουν τα δόγματα τους.
Ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους και στην μετέπειτα εποχή του Μεσαίωνα. Εκείνα τα χρόνια που το σκοτάδι απλώθηκε και κάλυψε τα πάντα.

Σήμερα υποτίθεται πως η γνώση είναι ελεύθερη, πως ο καθένας μπορεί να ερευνά και να μαθαίνει, να στοιχειοθετεί τα δεδομένα.
Μέσα στον απέραντο χώρο του διαδυκτίου, οι πληροφορίες είναι τόσες πολλές μα και τόσο αντιφατικές, που τελικά αυτό που κατορθώνουν είναι να μην μεταφέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Ο σημερινός άνθρωπος αποκτά μια εξειδίκευση, μαθαίνει να ασχολείται με ένα άντε δύο πράγματα, από εκεί και πέρα δεν έχει γνώσεις και απλά ακολουθεί αυτό το οποίο οι πολλοί υποστηρίζουν.
Η διαμορφωμένη κοινή γνώμη είναι αυτή που επικρατεί και που αυτή την φτιάχνουν μέσα από τα media, μέσα από τα βιβλία τύπου Dan Brown, μέσα από αυτό το οποίο η άρχουσα τάξη έχει επιλέξει να σε πληροφορήσει και να σου διαμορφώσει την γνώμη.

Τρανά παραδείγματα η επανεκλογή δύο ανθρώπων που εγκλημάτησαν.
Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος εξοστρακίστηκαν από τις δημόσιες θέσεις τους για όσα έκαναν.
Ο λαός δεν ξέρει τι έγινε εκεί, δεν έμαθε τον πραγματικό λόγο αυτού του πολέμου, δεν είδε τις πραγματικές εικόνες, δεν ένιωσε το τι θα πει πόλεμος.
Κλινικά νεκρή η σκέψη τους λοιπόν, ψήφισε την επανεκλογή, η ανάγκη για επιβίωση έθαψε την κριτική σκέψη.

Αυτό ακριβώς το μοντέλο εκμεταλλεύονται τα Ιερατεία και ποδηγετούν τους εκάστοτε πιστούς τους.
Ο μαύρος μεσαίωνας συνεχίζεται μέσα σ’ ένα υπέρλαμπρο σκοτάδι.

Οι αναζητητές, οι αγωνιούντες, οι ελεύθεροι αυτού του κόσμου, δεν θα καούν σε μια πυρά που θα στηθεί πάνω σε μια κεντρική πλατεία.
Απλά θα παραγκωνισθούν από την κοινή γνώμη ως μιάσματα και παιδιά του Εωσφόρου. Αυτοί οι δαίμονες της σημερινής εποχής που προσπαθούν να δώσουν το Φως στους ανθρώπους, είναι αυτοί που χαλάνε το μεγάλο σχέδιο.

Αν το καντήλι γίνει λαμπάδα τότε το Φως θα απλωθεί σ’ όλο τον κόσμο.

[Ding an Sich]

Αγαπητέ Ράμογλου, πιστεύω ότι το ‘κυνήγι των μαγισών’ δεν ήταν απλά και μόνο ένα ‘ευγενές άθλημα’ της 1ης και της 2ης χριστιανικής χιλιετίας, αλλά ένα παγκόσμιο, και πέραν των οποιονδήποτε χωρο-χρονικών ορίων, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.

Π.χ. οι κατηγορίες ενάντια στον Σωκράτη ήταν η ‘εισαγωγή’ ενός ‘μεγαλειώδους’ εργού που έκλεισε με τον τίτλο ‘Maleus Maleficarum’ και τις ‘ευφάνταστες ιδέες’ των ‘άγιων’ ανθρώπων της – όχι και τόσο – ιεράς εξέτασης.

Ο σημερινός άνθρωπος, ο οποίος σημειωτέον αποτυγχάνει τόσο στο να είναι σημερινός (λόγω του πρωτογονισμού των σκέψεών του), όσο στο να είναι και άνθρωπος (λόγω της κτηνώδους καθημερινής συμπεριφοράς του), κατέχει άπειρες πληροφορίες (όπως και πολύ ορθά ανέφερες), αλλά ελάχιστες γνώσεις και σχεδόν μηδαμινή σοφία και εμπειρίες.

Δυστυχώς, όπως είχε πεί προσφάτως και ένας αρκετά αξιόλογος Εβραίος διανοούμενος (κρίμα που μου διαφεύγει το όνομά του και ντροπή μου) ‘Ο πρόεδρος κ.Μ.... δεν γνωρίζει ότι η ιδέα της Δημοκρατίας γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά νομίζει ότι είναι προϊόν της Microsoft’.

Σπάνια θα δεις σήμερα, αγαπητέ, αγνές εκφράσεις δημιουργίας, εφόσον όλα τείνουν να κλειστούν στην σφαίρα της ‘ραγδαίας, κερδοσκοπικής παραγωγής προϊόντων’. Και άντε να τους πείσεις ότι απλά θέλεις να εκφράζεις την άποψή σου ελεύθερα και δεν επιθυμείς διόλου να τους ανταγωνιστείς σ’ ένα παιχνίδι με τους δικούς τους ποταπούς όρους.

Ποιός είπε ότι πέρασε ποτέ η περίοδος του Μεσαίωνα...ακόμα για την Αναγέννηση πολεμάμε...τα πεδία μάχης έχουν αλλάξει και τα όπλα...τίποτε άλλο.

Κρίμα που παρά το πλήθος και την ένταση των κραυγών όλων αυτών που ανά τον κόσμο πάσχουν και καταπιέζονται, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα...και είναι αδικαιολόγητοι, διότι σε προγενέστερες εποχές δεν υπήρχε καν η πληροφόρηση (και η υπερ-πληροφόρηση, λόγο του όγκου της) που υπάρχει σήμερα.

Τελικά η ρήση των Ορφικών ‘Πολλοί οι ναρθηκοφόροι και σπάνιοι οι Βάκχοι,’ αφορούσε απλά και μόνο τις ανησυχίες των Αρχαίων?

[Ramoglou]

Αγαπητέ Ράμογλου, πιστεύω ότι το ‘κυνήγι των μαγισών’ δεν ήταν απλά και μόνο ένα ‘ευγενές άθλημα’ της 1ης και της 2ης χριστιανικής χιλιετίας, αλλά ένα παγκόσμιο, και πέραν των οποιονδήποτε χωρο-χρονικών ορίων, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.

Π.χ. οι κατηγορίες ενάντια στον Σωκράτη ήταν η ‘εισαγωγή’ ενός ‘μεγαλειώδους’ εργού που έκλεισε με τον τίτλο ‘Maleus Maleficarum’ και τις ‘ευφάνταστες ιδέες’ των ‘άγιων’ ανθρώπων της – όχι και τόσο – ιεράς εξέτασης.

Φίλτατε Ding an Sich η προσωπική μου άποψη είναι ότι η επιβαλλομένη εξουσία δεν έχει διαφοροποιηθεί με το πέρασμα των αιώνων.
Η ίδια ήταν η ίδια είναι, τότε ήταν ο κεραυνός του Διός, σήμερα είναι το καζάνι της κόλασης, τότε ήταν η δολοφονία του Σωκράτη, η αιχμαλωσία και η πώληση ως δούλου του Πλάτωνα, ο χλευασμός του Θαλή, σήμερα είναι ο πρόσφατος μεσαίωνας με όλα τα διδακτικά του εξαγνισμού δια της πυρράς, οι λίστες με τις σχολές και τα Τάγματα που αφορίζονται κλπ κλπ.

Απλά περιορίσθηκα στο κοντινό στην αναφορά μου.