*Αν θεωρήσουμε ότι το κίνητρό μας είναι η ανεύρεση της Αλήθειας, μέσω του Λόγου, οι εννοιολογικοί αφορισμοί και η απολυτότητα των θέσεων δεν βοηθούν στην αναζήτηση καθώς χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια που αποκλείει την δυνατότητα της διερεύνησης, της εμβάθυνσης και του εμπλουτισμού των παραμέτρων που προάγουν την αναζήτηση.*
Γεια σου, αγαπητέ
φίλε Δημήτρη!
Σ’ ευχαριστώ κατ’ αρχάς για την συμμετοχή σου στο παρόν θέμα.
Και θα συμφωνήσω με τις θέσεις σου
περί των αφορισμών και της απολυτότητος .Το πρόβλημα όμως ξέρεις ποιο είναι?
Είναι το πρόβλημα της συνεννοήσεως. Η συνεννόηση είναι αδύνατη όταν κυριαρχούν εντός των ψυχών διαφορετικά αισθήματα, που πηγάζουν από την διαφορά της βαθμίδας εξέλιξης, από τον αριθμό των ενσαρκώσεων, και από την παρούσα αποστολή της ψυχής.
Τα αισθήματα γεννούν και τον τρόπο σκέψεως, διαμορφώνουν τις κεφαλές μας, αν μου επιτραπεί να εκφραστώ έτσι σχηματικά. Δημήτρη, φίλε μου, η εσωστρέφεια είναι ο αναπόφευκτος σύντροφός μας σ’ αυτήν την υλική ζωή, στην οποία είσαι υποχρεωμένος να διάγεις βίον με τους διαφορετικούς προς εσένα ανθρώπους. Μοιραία εμφανίζονται οι αφορισμοί, η απολυτότητα και ως κατάληξη- η εσωστρέφεια. Κακά τα ψέματα- παρ’ όλο που μιλάμε εδώ ο ένας με τον άλλον- είμαστε κατά βάθος μόνοι. Ουδείς τολμά να το αναγνωρίσει ανοικτά από φόβο…Θα πει οτιδήποτε άλλο, εκτός αυτού. Κατά βάθος και φοβούνται και ντρέπονται να το ομολογήσουν…Κινδυνεύω πάλι να παρεξηγηθώ (ως συνήθως) αλλά το έχω συνηθίσει. Μπορούν πάλι να με κατηγορήσουν ( θα το πουν-διαφωνήσουν για βολικότερους λόγους) για εσωστρέφεια… Δεν είμαι εσωστρεφής. Τουλάχιστον έτσι λένε αυτοί, που με γνωρίζουν. Ακριβώς αυτήν την εσωστρέφεια προσπαθώ να την μειώσω και να αυξήσω την επικοινωνία μεταξύ των ψυχών, η οποία δεν θα γίνει με καμιά γνώση απ τα βιβλία, με καμιά μόρφωση στα γήινα πανεπιστήμια, αλλά με τα βιβλία και πανεπιστήμια Συμπαντικά, και με Την Δασκάλα Τη Μεγίστη, που είναι η Μήτηρ των Πάντων - η Αγάπη.
Με την Αγάπη εξαφανίζονται οι διαφορές. Με την Αγάπη είναι δυνατή η πάσα συνεννόηση.
Θυμάμαι τον καθηγητή πανεπιστημίου που μας έλεγε μια σοφή κουβέντα, τότε που ήμασταν ακόμη φοιτητές:
« Δυο κεφαλές για να συνεννοηθούν- πρέπει να είναι η εξ ίσου γεμάτες η εξ ίσου άδειες.» Στην καθημερινή ζωή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Όταν λείπει η Αγάπη- η συνεννόηση εξ ορισμού αποκλείεται, ασχέτως των γεμάτων με ξερές γνώσεις η άδειων από την βλακεία κεφαλών. * Αντιθέτως δημιουργούν αλλοιωμένη εικόνα που προέρχεται από την ελλειπή γνώση.
Η εμμονή και η προσκόλληση σε μία και μόνον «Αλήθεια» χαρακτηρίζονται από φανατισμό και άρνηση και αυτό είναι μια πικρή αντικειμενική αλήθεια...*
Αγαπητέ μου φίλε, αυτό που περιγράφεις ανωτέρω- είναι αποτέλεσμα όχι της ελλιπούς θεωρητικής καταρτίσεως, όχι του ελλιπούς διαφωτισμού, όχι της ελλιπούς μορφώσεως- αλλά στην έλλειψη η ανεπαρκή Αγάπη μέσα στην ψυχή. Θα προχωρήσω παραπέρα λέγοντας, ότι η γνώση είναι επικίνδυνη γι΄ ανθρώπους, με μειωμένες αρετές ψυχής. Είναι επικίνδυνη γι’ ανθρώπους που αποθεώνουν τον Νου. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν κατεστημένα, ιδεολογίες, σχολές, θρησκείες, και ότι θέλεις. Αυτοί οι άνθρωποι εκτελούν ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι σταύρωσαν τον Χριστό, δηλητηρίασαν τον Σωκράτη. Είναι η Παγκόσμια Συνωμοσία κατά της Αγάπης. Φορείς αυτής της συνωμοσίας- κοσμικοί της δυνάμεως και τα ιερατεία πάσης αποχρώσεως. Δεν μπορώ να προχωρήσω παραπέρα- διότι θα προκαλέσω άσχημα και θα μου ριχτούν άγρια οι φύλακες και τοποτηρητές της μη Αγάπης, οι κομάντος του Νου, που καραδοκούν παντού. Αισθάνομαι τυχερός, που δεν έζησα στην εποχή του Χριστού, ούτε στην εποχή του Σωκράτη στην «πεφωτισμένη» Πατρίδα μας εκείνης της εποχής…Δεν άλλαξαν πολλά από τότε. Πίσω από το δήθεν πολιτισμό και τον καθωσπρεπισμό κρύβεται η ίδια αγριότητα και το μίσος προς κάθε τι διαφορετικό, έξω απ’ τα παραδεκτά σ’ όλα τα επίπεδα. Σταματώ εδώ για ευνόητους λόγους.
Κι αν υπάρχει ο Θεός? Ο διάβολος κάνει πολλά παιχνίδια.
Ο νοών νοείτω…
*Έχω την εντύπωση ότι η σύνθεση όλων των επί μέρους αληθειών είναι αυτή που οδηγεί στην Αρμονία, η έλλειψη της οποίας δημιουργεί τα φαινόμενα που βιώνουμε με πολύ άσχημο τρόπο στην εποχή που διάγουμε τώρα. *
Για να συνθέσεις όλες τις επιμέρους αλήθειες- χρειάζεται η Αγάπη. Αυτή είναι ο καλλίτερος συνθέτης που γράφει την ομορφότερη Μουσική. Ο Νους, που τον προσκυνούν οι «έξυπνοι» του κόσμου τούτου, δεν γράφει Μουσική. Άλλα πράγματα «γράφει». Οι ήχοι του Νου- αδέσμευτου από την Αγάπη Νου- δεν είναι Μουσική, είναι γκαρίσματα γαιδάρων, που τραυματίζουν τα καλλιεργημένα αφτιά με την ηχητική αηδία τους. Και με την δυστυχία που μοιραίως φέρνουν στον κόσμο. Δεν είδα ούτε έναν λάτρη του Νου όντως ευτυχισμένο. Τους έχω γνωρίσει σκοπίμως - τους πλησίαζα και σε λίγο διαπίστωνα τέτοια φτώχεια και κενότητα αισθημάτων, που άρχισα να τους περιφρονώ, μετά άρχισα να τους λυπάμαι. Δεν αξίζουν περιφρόνησης. Είναι να τους λυπάσαι και να τους συμπονάς. Κουβαλούν μέσα τους αβάσταχτο πόνο. Και την μεγάλη αμαρτία ψυχής…
*Οι φόβοι του αγαπητού Epsylon και οι εσχατολογικές του ανησυχίες νομίζω πως προέρχονται από την έλλειψη αρμονίας στον κόσμο και όχι από την έλλειψη της αγάπης.*
Αγαπητέ μου φίλε! Το ξαναλέγω- η Αρμονία είναι η κόρη της Αγάπης. Η Αγάπη την γέννησε, μη ξεχωρίζεις τεχνητά αυτά τα δυο- αυτά είναι Ένα.
… Ο Θεός του πολέμου άγριος Άρης αγάπησε την θεά του Έρωτα- την Αφροδίτη και γεννήθηκε η κόρη τους η Αρμονία. Αν δεν υπήρχε η Αγάπη μεταξύ τους- θα είχε γεννηθεί η Αρμονία? Θα είχε γεννηθεί κανένας πολιτικός η ιερεύς…άντε στην καλλίτερη και πιο αθώα περίπτωση ένας κοινός θνητός «νομοταγής δυστυχής πολίτης της σειράς», τουτέστιν ένα «καλό παιδί της γειτονιάς». Τέκνον δυσαρμονίας, τερατογέννηση. Μπουχτίσαμε… από δαύτους…
* Ο ίδιος –και ας δείξει κατα-νόηση στην δική μου ερμηνεία για τα γραφόμενά του– προσδίδοντας στην έννοια της αγάπης υπέρμετρη σημασία δεν λαμβάνει υπ' όψιν του την πληρότητα που παρέχει η ισορροπία της ψυχής με το πνεύμα και το σώμα.*
Φίλε μου αγαπητέ! Είμαι παιδί της κατανόησης και δεν σε παρεξηγώ. Μόνο θέλω να προσθέσω, ότι αυτό που εσύ θέλεις να πετύχεις- θα το πετύχεις με Αγάπη. Υπάρχει η καλλίτερη ισορροπία ψυχής –πνεύματος και σώματος χωρίς την Αγάπη, που ρυθμίζει με θαυμαστό τρόπο την ισορροπία αυτή? Αν υπάρχει- να μου την πεις να την μάθω και γω…
*Ούτως ή άλλως «η ζωή μας κύκλους κάνει», η αρχή του τέλους ενός κύκλου είναι ορατή πια, ένας καινούργιος θα ανοίξει, αν έχουμε μάθει το «μάθημά μας» θα περάσουμε την τάξη. Αν πάλι όχι, έχουμε την ευκαιρία του Σεπτεμβρίου...*
Όλοι κατεβήκαμε εδώ για τα μαθήματα. Οι πλειοψηφία ημών- κάκιστοι μαθητές εσμέν…
Η ευκαιρία του Σεπτεμβρίου= νέας επώδυνης ενσάρκωσης, δόξα τω Θεώ δεν τελειώνει ποτέ.
Μέχρι να μάθουμε να ζούμε με την Αγάπη…
Πριν τελειώσω φίλε μου καλέ, θέλω να σου ομολογήσω, ότι οι επιθέσεις, που δέχτηκα από γήινους φίλους- με τραυμάτισαν. Ειλικρινά πόνεσα, δεν το κρύβω. Δεν φοβάμαι να το πω ανοικτά. Πάντα κινδυνεύω να είμαι παρεξηγήσιμος. Ήξερα τι με περίμενε, ήξερα ότι θα μου ριχτούν, έστω και με το «καθωσπρέπει» «πολιτισμένο» τρόπο. Πάντα θα βρισκόταν τέτοιοι. Δόξα τω Θεώ, αυτοί δεν λείπουν πουθενά.
Ο πόνος ήταν η στιγμή της ανθρώπινης αδυναμίας μου.
Ρώτησα την Αγάπη να μου πει… Κι Αυτοί μου είπε:
- Συνέχισε. Και μη δίνεις σημασία τι θα σου πουν. Εγώ θα σε κάνω ευτυχισμένο και όχι αυτοί. Σου έχω δώσει ήδη Εμένα. Και να θυμάσαι αυτό, που δεν είναι αυτοί ικανοί να καταλάβουν ποτέ:
ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙΝΟΣ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ.
Να είσαι πάντα, παντού καλά, φίλε.
